Крытычная тэмпэратура: розьніца паміж вэрсіямі

'''Крыты́чная тэмпэрату́ра''' – — такая тэмпэратура, пры якой [[гаматнасьць]] і [[ціск]] насычанай [[пара|пары]] становіцца максымальным, а гаматнасьць [[вадкасьць|вадкасьці]], якая знаходзіцца ў дынамічнай раўнаваге з парам, становіцца мінімальнай.

Крытычная тэмпэратура была адкрыта [[Дзьмітрый Іванавіч Мендзялееў|Д. І. Мендзялеевым]] у 1861. Калі ён дасьледваў залежнасьць [[паверхневае нацяжэньне|паверхневага нацяжэньня]] вадкасьці ад тэмпэратуры, ён выявіў, што існуе такая тэмпэратура, пры якой зьнікаюць меніск вадкасьці і розьніца паміж вадкасьцю і яе насычанай парай. Гэтую тэмпэратуру Д. І. Мендзялееў назваў "«абсалютным пунктам кіпеньня"».