Артышок: розьніца паміж вэрсіямі

Шматгадовыя травяністыя расьліны. [[Сьцябло]] галінастае, прамое, вышыня 0,5—1 м. Лісьце буйное, лапасьцёвае або перыстарасьсечанае. Трубчастыя фіялетавыя, сінія або белыя кветкі сабраны ў буйны [[кошык]] дыяметрамдыямэтрам да 10 см. Сакавітыя нераскрытыя кошыкі зь мясісітым кветаложам (маюць да 4% бялку, 7—15% [[вугляводы|вугляводаў]] (да 12% цукру), 3—11% [[вітаміны|вітаміну]] С, 0,4 мг% [[каратын]]у, вітаміны В1 (0,18 мг %) і В2, С — 5 мг %, [[правітамін А]], [[інулін]], мінэральныя і араматычныя рэчывы, 0,74 % клятчаткі, да 80% вады), ачышчаныя чаранкі, галоўныя жылкі лісьця і карані спажываюць вараныя і кансэрваваныя (далікатэсная [[страва]]). Сырыя артышокі (перад ужываньнем абдаюць кіпенем) выкарыстоўваюць у [[салата]]х. [[Суквецьце|Суквецьці]] артышока зрэзваюць да поўнага іх раскрыцьця. ПасляПасьля адварваньня ў салёнай вадзе іх можна есьці з [[алея]]й або [[соўс]]ам або падсмажваць у топленым або сьметанковым масьле і пасыпаць [[сухар]]амі або [[зеляніна]]й. Выкарыстоўваюць таксама артышокі для прыгатаваньня розных соўсаў.

Артышок вядомы як стымулявальны і дыўрэтычны [[лекі|лекавы сродак]]; ужываюць пры [[дыябэт|дыябэце]], [[атэрасклероз]]е, хваробах печані; плады — проціядзьдзе [[опіум]]у. Артышок карысны людзям сталага ўзросту і хворым [[атэрасклероз]]ам, пакольку гліказыд цынарын, якім багата расьліна, зніжаезьніжае колькасьць [[халестырын]]у ў крові і мае жоўча- і мачагонныя якасьці.