Англіканства: розьніца паміж вэрсіямі

'''Англіканства''' ({{мова-en|Anglicanism}}) — [[Хрысьціянства|хрысьціянская]] царква, якая зьмяшчаюцьзьмяшчае [[Царква Ангельшчыны|Царкву Ангельшчыны]] й цэрквы, якія гістарычна зьвязаныя зь ёй ці маюць падобныя вераваньні, пакланеньні, практыкі й царкоўныя структуры<ref name="anglican">[http://www.cofe.anglican.org/faith/anglican/ «What it means to be an Anglican»]. Church of England.</ref>. Слова бярэ свой пачатак ад ''ecclesia anglicana'', сярэднявечнай лацінскай фразы, вядомай па меншай меры з [[1246]] году, што азначае ангельскую царкву. Прыхільнікі англіканства называюцца англіканамі. Пераважная большасьць англіканаў зьяўляюцца чальцамі цэркваў, якія уваходзяцьўваходзяць у склад міжнароднай Англіканскай царквы<ref>[http://www.anglicancommunion.org/ The Anglican Communion]</ref>. Ёсьць, аднак, шэраг цэркваў па-за межамі Англіканскай царквы, якія таксама лічаць сябе англіканскімі, у першую чаргу тыя, які адносяцца да [[Падоўжаны англіканскі рух|Падоўжанага англіканскага руху]]<ref>[http://www.usachurches.org/denomination/continuing-anglican.htm Continuing Anglican]. USA Churches</ref>.

Вера англіканаў заснаваная на [[Біблія|Бібліі]], традыцыяўтрадыцыях апостальскай царквы, апостальскай пераемнасьці («гістарычны эпіскапат») і раньніх бацькоў царквы<ref name="anglican" />. Англіканства ўтварае адну з галінаў заходняга хрысьціянства, калі Ангельская царква канчаткова атрымала незалежнасьць ад рымскага пантыфікату ў часы панаваньня каралевакаралевы [[Лізавета I|Лізаветы]]<ref>Green, Jonathon (1996). «Chapter 2: The Middle Ages». Chasing the Sun: Dictionary Makers and the Dictionaries They Made (1st USA ed.). New York, USA: Henry Holt. pp. 58–59. ISBN 0-8050-3466-8.</ref><ref> Thomas Dudley Fosbroke (1802), «British Monachism», 2 Volumes.</ref>. Многія з новых фармуляраў англіканства зь сярэдзіны [[XVI стагодзьдзе|XVI стагодзьдзя]] пачалі набліжацца да структураў сучаснага [[пратэстанцтва]] й рэфармацкіх рухаў. Дзякуючы [[арцыбіскуп Кэнтэрбэрыйскі|арцыбіскупу Кэнтэрбэрыйскаму]] [[Томас Кранмэр|Томасу Кранмэру]], англіканства атрымала пратэстанцкія традыцыі, як зьвязаныя зь [[лютэранства]]м, гэтак і [[кальвінізм]]ам<ref>Diarmaid MacCulloch, Thomas Cranmer: A Life, Yale University Press, p.617 (1996).</ref>. канца стагоддзястагодзьдзя, захаваннезахаваньне ў англіканстваангліканстве многіх традыцыйных літургічных формаў і эпіскапату ужоўжо разглядаецца як непрымальнае тыятымі, хто прасоўвае найбольш развітыхразьвітыя пратэстанцкіхпратэстанцкія прынцыпаўпрынцыпы.

Ступень адрозьненьня паміж рэфармацкай і заходняй каталіцкай тэндэнцыямі ў англіканскай традыцыі звычайна зьяўляецца прадметам дыскусаў унутры асобных англіканскіх цэркваў. Унікальным для англіканства зьяўляецца «[[Кніга агульнай малітвы]]», набор малітваў, якія вернікі ў большасьці англіканскіх цэркваў выкарыстоўваюць на працягу стагодзьдзяў. Хоць з часоў свайго напісаньня ён зьведаў мноства зьменаў, гэты малітоўнік па-ранейшаму прызнаецца адным з тых атрыбутаў, якія зьвязваюць англіканскія цэрквы разам. Кожная нацыянальная або рэгіянальная царква мае поўную аўтаномію, аднак пасада арцыбіскупа Кэнтэрберыйскага традыцыйна зьяўляецца цэнтрам англіканскага адзінства. Колькасьць вернікаў складае каля 80 млн чалавек<ref>[http://www.anglicancommunion.org/tour/index.cfm Provincial Registry]. The Anglican Communion</ref>, што ставіць АнглікнскуюАнгліканскую царкву на трэцяе месца сярод хрысьціянскіх цэркваў пасьля [[Рымска-каталіцкая царква|Рымскай каталіцкай]] й [[Праваслаўная царква|Праваслаўнай цэркваміцэркваў]].

[[Катэгорыя:Англіканства| ]]