Вінцэсь Каратынскі: розьніца паміж вэрсіямі

|Значныя творы = [[Паэма]] «Таміла» ([[1858]])

Нарадзіўся ў сям’і былога прыгоннага селяніна Аляксандра Каратая, бацька атрымаў вольную ад свайго пана Яна Залескага, верагодна, на просьбу Марка Татароўскага, апекуна Юзафаты з ДалiдовiчаўДалідовічаў — шляхцянкі зь якой Аляксандар Каратай хацеў ажаніцца. Калі ў Аляксандра ззь Юзафатай было ўжо трое сыноў — Вінцэсь, Ян і Міхал, ён утапiўсяутапіўся ў [[Нёман]]е, а празь нейкiнейкі час Юзафата выйшла замуж за свайго былога апекуна. Адукацыю В. Каратынскі набыў самавукам, пад наглядам мясцовага арганiстаарганіста. Навучыў чытаць і пiсацьпісаць малодшых братоў. Працаваў хатнім настаўнікам. У [[1850]]—[[1862]] гадах быў сакратаром [[Уладзіслаў Сыракомля|У. Сыракомлі]]. За кароткі час самавукам атрымаў выдатную адукацыю, апроч беларускай і польскай, валодаў расейскай, чэскай, францускай і нямецкай мовамі, троху ведаў з латыні. Граў на скрыпцы. Разам з расейскім пісьменьнікам М. Лясковым падарожнічаў па Літве (Беларусі). Супрацоўнічаў з польскімі газэтамі і часопісамі, друкаваў артыкулы тэматычна зьвязаныя зь беларускім краем.

Дэбютаваў у друку уў [[1856]] годзе. Аўтар зборнік паэзіі «Чым хата багата, тым рада» (па-польску, [[1857]]), паэмы «Таміла» (па-польску, [[1858]]), таксама В. Каратынскаму прыпісваюць ананімныя антыцарскія творы «Гутарка старога дзеда» і «Гутарка суседзяў». Зь беларускамоўных твораў захаваліся вершы «Уставайма, братцы, за дзела, за дзела», «Далі бог-то, Арцём…», «Туга на чужой старане». У [[1994]] годзе выйшаў збонік твораў.