Грэцкі альфабэт: розьніца паміж вэрсіямі

'''Грэ́цкі альфабэ́т''' — [[альфабэт]] [[грэцкая мова|грэцкай мовы]] і іншых моваў грэцкай групы. Ён бесьперапынна выкарыстоўваецца з канца 9 альбо пачатку 8 стагодзьдзя да н. э. Грэцкі альфабэт, бадай, першы альфабэт, які ўключаў у сябе і зычныя і галосныя. Стандартна складаецца з 24 літараў, а таксама, у даклясычную эпоху ў некаторых дыялектах грэцкай мовы ўжываліся яшчэ 4 літары — {{Юнікод|Ϝ, ϝ}} ('''дыгама'''), {{Юнікод|Ϻ, ϻ}} ('''сан'''), {{Юнікод|ϞϘ, ϟϙ}} ('''копа'''), {{Юнікод|Ϡ, ϡ}} ('''сампі'''). У клясычнай грэцкай мове дыгама, сан і копа выкарыстоўваліся для запісу лікаў. Узыходзіць да фінікійскага пісьма. Клясычны агульнагрэцкі альфабэт склаўся ў 5-4 ст. да н. э. Кожная літара мела і лічбавае значэньне. Знакі "стыгма", "копа" і "сампі" выкарыстоўваліся для абазначэньня лічбаў. Усходне-грэцкае пісьмо разьвілася ў клясычнае старажытна-грэцкае і візантыйскае пісьмо, стала асновай для копцкага, гоцкага, славянскага [[Кірыліца|кірылічнага]], а магчыма, армянскага і часткова грузінскага пісьма. Заходне-грэцкае пісьмо было зыходным для этрускага, старажытна-германскага рунічнага і [[Лацінскі альфабэт|лацінскага пісьма]]. Найбольш старажытныя помнікі грэцкага пісьма датуюцца 8-7 ст. да н. э. У 13 ст. разьвіваецца малодшы мінускул, які паслужыў узорам для першага грэцкага друкарскага шрыфту (15 ст.). Сучасныя друкаваныя грэцкія літары створаны ў 17 ст.<ref>А. М. Рудэнка. «Грэчаскае пісьмо» // {{Літаратура/БелЭн|5к}} С. 510</ref>

* {{Кніга|аўтар =Guarducci M. |загаловак =Epigrafia greca |арыгінал = |спасылка = |месца =Roma |выдавецтва = |год =[1967-69] |volume =1-2 |старонкі = |старонак = |сэрыя = |isbn = |наклад = }}