Фёдар Фёдараў: розьніца паміж вэрсіямі

|Месца нараджэньня = в. [[Турэц]] [[Гарадзенская губерня|Гарадзенскай губэрні]], цяпер [[Карэліцкі раён]] [[ГродзенскаяГарадзенская вобласьць| ГродзенскайГарадзенскай вобласьці]]

|Узнагароды і прэміі = Дзяржаўная Прэміяпрэмія СССР [[1976]]<br/>Дзяржаўная прэмія БССР [[1972]]<br/>{{Блёк узнагародаў|{{Ордэн Леніна}}|{{Ордэн Леніна}}|{{Ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцягу}}|{{Ордэн Знак Пашаны}}}}

'''Фёдар Іванавіч Фёдараў''' ([[19 чэрвеня]] [[1911]] — [[13 кастрычніка]] [[1994]]) — беларускі фізык-тэарэтык, адзін тых, хто распачаў беларускую тэарэтычную фізыку. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (з [[1966]] году), Герой Сацыялістычнай працы ([[1978]]). Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1968).

Нарадзіўся ў сям’і [[Янка Маўр|Янкі Маўра]] ў мястэчку [[Турэц]] [[Карэліцкі раён|Карэліцкага раёна]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскай вобласьці]]. Закончыў фізыка-матэматычнае аддзяленьне пэдагагічнага факультэта [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|БДУ]] уў [[1931]] годзе, пасьля чаго працаваў выкладчыкам пэдагагічнага тэхнікума ў горадзе [[Крычаў]]. У [[1933]] годзе накіраваўся ў Ленінград у асьпірантуру. У 1936 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю на тэму «Прымяненьне мэтаду функцыяналаў у пэўных пытаньнях тэорыі выпраменьваньня», якую ён напісаў пад кіраўніцтвам акадэміка АН СССР Уладзімера Фока. Адразу пасьля гэтага становіцца дацэнтам на [[Фізычны факультэт БДУ|фізычным факультэце БДУ]]. У [[1938]] годзе ініцыяваў утварэньне катэдры тэарэтычнай фізыкі на фізычным факультэце БДУ і сам яе ўзначаліў. З [[1943]] году да [[1950]] году быў дэканам фізычнага факультэта. Аўтар больш за 300 навуковых публікацый, у тым ліку 6 манаграфій.

* 2 ордэны Леніна ([[1971]], [[1978]])

* Ордэн Працоўнага чырвонага Сьцяга ([[1949]]),

* Ордэн «Знак Павагі» ([[1953]]),

* Дзяржаўная прэмія БССР [[1972]] году за манаграфію «Тэорыя пругкіх хваль у крышталях».

* Дзяржаўная Прэмія СССР [[1976]] году за працы ў вобласьці крышталяоптыкі.