Зянон Якуць: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Andrej Buka (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
д ВП:СТРАЗ |
||
Радок 4:
|партрэт =
|апісаньне =
|род дзейнасьці = [[Каталіцтва|Каталіцкі]] сьвятар
|дата нараджэньня =
|месца нараджэньня = [[Скурцішкі]], [[Новааляксандраўскі павет]], [[Ковенская губэрня]], [[Расейская імпэрыя]]
|дата сьмерці =
|месца сьмерці = [[Шаркоўшчына]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польская Рэспубліка
}}
'''Якуць Зянон''' (
== Біяграфія ==
Нарадзіўся 22.01.1894 у засьценку Скурцішкі Новааляксандраўскага павета [[
Напрыканцы 1920-х гадоў, акрэсьліваючы месца і ролю З.Якуця ў беларускім хрысьціянскім руху 20 ст., адзін з яго лідэраў, [[Адам Станкевіч]], напісаў: «Калі ўспамінаць далей аб кс. З.Якуцю як аб беларусу, дык трэба сказаць, што быў ён ідэальным прыкладам сваім калегам ксяндзам, як незвычайна прыгожа зыходзяцца з сабой між беларускага народу духоўная пастырскасьць і беларускасьць. Кс. З.Якуць быў тыповы ксёндз-беларус. Ён глыбока разумеў важнасьць беларускага адраджэньня, цаніў яго і прыкладаў да роднай справы ўсе свае сілы».
Радок 20:
== Успамін ==
На сьмерць калегі [[Казімер Сваяк]] напісаў верш<ref name=knihazbor>{{Кніга|аўтар = [[Казімер Сваяк|Казімір Сваяк]]|загаловак = Выбраныя творы|арыгінал = |спасылка = http://kamunikat.org/index.php?q=halounaja.html&pub_start=10&pubid=23699|,|выданьне = |месца = Мн.|выдавецтва = |год = 2010|том = |старонкі = 115-116|старонак = 472|сэрыя = Беларускі кнігазбор|isbn = |наклад = }}</ref>:
: О, Браце мой у долі і нядолі!
: Паверыў я, што лёг ты ў магілу,
: Бо-ж сумна так стагнаў твой дух ад болі,
: Што твой народ згубіў айчыну мілу…
: Так верыў ты, што час свабодны прыйдзе,
: Дух божы ўвыш народ з працьмы падойме,
: Нячыстага аддасьць навек агідзе,
: Нас зорам дабраты адвечнае абойме
: Любіў народ ты, Браце, сэрцам цэлым
: І зразумеў яго бяду духову;
: Вучыў яго, ад горачы збалелы,
: Каб уміраць і жыць заўсёды быў гатовы.
: Яго душы: пражыці не як мара▼
: На сьвеце бед, а мець надзею▼
: Што шчасьце дасьць жывому чалавеку…▼
: Хоць значана нам Божанькай спрадвеку.▼
▲:Ты адышоў, згарэўшы як афяра,
▲:За наш народ, - за вечную ідэю
: Прад Богам быў і кволы і пакорны,▼
▲:Яго душы: пражыці не як мара
: Людзям служыў з анельскаю ахвотай.▼
▲:На сьвеце бед, а мець надзею
▲:Здабыць той зьніч з грудзей самога Бога,
: Хоць пад дзярном галоўка супачыла…▼
▲:Што шчасьце дасьць жывому чалавеку…
: І я сабе магілу ўжо адмеру,▼
▲:Ах, цяжкая туды, Браток, дарога, -
▲:Хоць значана нам Божанькай спрадвеку.
== Крыніцы ==
{{Крыніцы}}
▲:Агонь ты нёс і сьветачам быў зорным,
▲:Гарэў пламенна цэлаю істотай, -
▲:Прад Богам быў і кволы і пакорны,
▲:Людзям служыў з анельскаю ахвотай.
▲:О, будзь шчасьліў!.. бо ты жывеш – я веру,
▲:Хоць пад дзярном галоўка супачыла…
▲:І я сабе магілу ўжо адмеру,
▲:Ах, бо мяне знямога асіліла.
|