Зянон Якуць: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў
Радок 4:
|партрэт =
|апісаньне =
|род дзейнасьці = [[Каталіцтва|Каталіцкі]] сьвятар
|дата нараджэньня = [[{{Нарадзіўся|22 студзеня]] [[|1|1894]]}}
|месца нараджэньня = [[Скурцішкі]], [[Новааляксандраўскі павет]], [[Ковенская губэрня]], [[Расейская імпэрыя]]
|дата сьмерці = [[{{Памёр|3 студзеня]] [[|1|1924]]}}
|месца сьмерці = [[Шаркоўшчына]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польская Рэспубліка ]]
}}
 
'''Якуць Зянон''' ([[1894]]—[[1924]]1894—1924), каталіцкі сьвятар заходняга абраду, рэлігійны і культурна-грамадскі дзеяч, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху 20 ст., душапастыр.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся 22.01.1894 у засьценку Скурцішкі Новааляксандраўскага павета [[КоўнаКовенская губэрня|Ковенскай]] губ]]. Паходзіў з сялянскай сям’і: бацькі — Ян і Юзэфа (з дому Гасянцоў) Якуці. У 1909—1912 гг. вучыўся ў [[Відзы|Відзаўскай]] гарадзкой 4-класнай навучальні, дзе скончыў поўны курс навучаньня. Пасьпяхова здаў экзамэн на званьне аптэкарскага вучня ў сьнежні 1912 г. і атрымаў пасьведчаньне з Пецярбурскай навучальнай акругі. Вучыўся ў Віленскай духоўнай каталіцкай сэмінарыі. Прымаў удзел у дзейнасьці беларускага культурна-асьветнага гуртка студэнтаў-сэмінарыстаў. Пасьвячоны ў сьвятары ў 1919 г. З беларускім нацыянальна-рэлігійным рухам звязаны з часоў вучобы ў Вільні. У 1920—1924 гг. выконваў сьвятарскія абавязкі ў парафіі [[Шаркоўшчына]] Дзісенскага дэканата. Ад пачатку душапастырскай дзейнасьці сьвядома і пасьлядоўна праводзіў беларусізацыю рымска-каталіцкай царквы ў парафіях з беларускім насельніцтвам. Зьвяртаўся да вернікаў з казаннямі і праводзіў катэхізацыю дзяцей на беларускай мове. Памёр 03.01.1924 у Шаркоўшчыне. Пахаваны на мясцовых парафіяльных могілках.
 
Напрыканцы 1920-х гадоў, акрэсьліваючы месца і ролю З.Якуця ў беларускім хрысьціянскім руху 20 ст., адзін з яго лідэраў, [[Адам Станкевіч]], напісаў: «Калі ўспамінаць далей аб кс. З.Якуцю як аб беларусу, дык трэба сказаць, што быў ён ідэальным прыкладам сваім калегам ксяндзам, як незвычайна прыгожа зыходзяцца з сабой між беларускага народу духоўная пастырскасьць і беларускасьць. Кс. З.Якуць быў тыповы ксёндз-беларус. Ён глыбока разумеў важнасьць беларускага адраджэньня, цаніў яго і прыкладаў да роднай справы ўсе свае сілы».
Радок 20:
== Успамін ==
На сьмерць калегі [[Казімер Сваяк]] напісаў верш<ref name=knihazbor>{{Кніга|аўтар = [[Казімер Сваяк|Казімір Сваяк]]|загаловак = Выбраныя творы|арыгінал = |спасылка = http://kamunikat.org/index.php?q=halounaja.html&pub_start=10&pubid=23699|,|выданьне = |месца = Мн.|выдавецтва = |год = 2010|том = |старонкі = 115-116|старонак = 472|сэрыя = Беларускі кнігазбор|isbn = |наклад = }}</ref>:
: О, Браце мой у долі і нядолі!
: Паверыў я, што лёг ты ў магілу,
: Бо-ж сумна так стагнаў твой дух ад болі,
: Што твой народ згубіў айчыну мілу…
: Так верыў ты, што час свабодны прыйдзе,
: Дух божы ўвыш народ з працьмы падойме,
: Нячыстага аддасьць навек агідзе,
: Нас зорам дабраты адвечнае абойме
: Любіў народ ты, Браце, сэрцам цэлым
: І зразумеў яго бяду духову;
: Вучыў яго, ад горачы збалелы,
: Каб уміраць і жыць заўсёды быў гатовы.
 
: Ты адышоў, згарэўшы як афяра,
: За наш народ, - — за вечную ідэю
: Яго душы: пражыці не як мара
: На сьвеце бед, а мець надзею
: Здабыць той зьніч з грудзей самога Бога,
: Што шчасьце дасьць жывому чалавеку…
: Ах, цяжкая туды, Браток, дарога, -
: Хоць значана нам Божанькай спрадвеку.
 
: Агонь ты нёс і сьветачам быў зорным,
:Ты адышоў, згарэўшы як афяра,
: Гарэў пламенна цэлаю істотай, -
:За наш народ, - за вечную ідэю
: Прад Богам быў і кволы і пакорны,
:Яго душы: пражыці не як мара
: Людзям служыў з анельскаю ахвотай.
:На сьвеце бед, а мець надзею
: О, будзь шчасьліў!.. бо ты жывеш — я веру,
:Здабыць той зьніч з грудзей самога Бога,
: Хоць пад дзярном галоўка супачыла…
:Што шчасьце дасьць жывому чалавеку…
: І я сабе магілу ўжо адмеру,
:Ах, цяжкая туды, Браток, дарога, -
: Ах, бо мяне знямогазьнямога асіліла.
:Хоць значана нам Божанькай спрадвеку.
 
== Крыніцы ==
 
{{Крыніцы}}
:Агонь ты нёс і сьветачам быў зорным,
:Гарэў пламенна цэлаю істотай, -
:Прад Богам быў і кволы і пакорны,
:Людзям служыў з анельскаю ахвотай.
:О, будзь шчасьліў!.. бо ты жывеш – я веру,
:Хоць пад дзярном галоўка супачыла…
:І я сабе магілу ўжо адмеру,
:Ах, бо мяне знямога асіліла.
 
== Вонкавыя спасылкі ==