Ўільям Гульд: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 1:
{{Машынны пераклад}}
{{Мастак
|Імя =
|Партрэт =
|Памер =
Радок 17:
|Працы = Зімні сад, аранжарэі і сад [[Таўрычаскі палац|Таўрычаскага палаца]] ў Санкт-Пецярбурзе, Паркі ў Астраўках на Няве, Асінавым Гаі, Крэменчугу, Хэрсоне, Сімфэропалі, Бахчысараі, Карасубазары, Рэшацілаўцы, Богаяўленску, Екацерынаславе і інш.
}}
'''
У розных выданьнях фігуруюць дзьве даты нараджэньня: 1732 і 1735. Такія ж разыходжаньні адносна даты сьмерці майстра: 1812 і 1816. У брытанскай «Энцыкляпэдыі садоўніцтва» 1822 г.
== Біяграфія ==
Летам 1789 году Гульд аб’ехаў маёнткі Пацёмкіна ў Магілёўскай губэрні і спраектаваў парк у Дуброўне<ref>Белехов Н., Петров А. Иван Старов: Материалы к изучению творчества /Н. Белехов, А. Петров. — М.: Изд-во Академии архитектуры СССР, 1950. — 178 с.</ref>. Восеньню таго ж году ён працаваў у Екацярынаславе (сучасны Дніпр) ва Ўкраіне. Як сьцьвярждаў гісторык А. А. Скалькоўскі, Пацёмкін вывез у Екацярынаслаў са свайго маёнтка ў Дуброўне, на барках па Дняпры, аранжарэю з 29-мю садоўнікамі<ref>Скальковский А. А. Опыт статистическаго описания Новороссийскаго края / А. А. Скальковский. — Одесса: В тип. Францова и Нитче, 1853. — Ч. II: Хозяйственная статистика Новороссийскаго края. — 552 + ІІІ с., 2 л. табл. Ст. 106</ref>.
Пасьля сьмерці Пацёмкіна ў 1791 і Екацярыны II у 1796 г. заставаўся на службе садоўнікам створанага ім Таўрычаскага саду ў Санкт-Пецярбурзе. У 1799 г.
У 1804 г. Гульд зьвярнуўся да Аляксандра I з новай просьбай — надаць яму ва ўласнасьць «вольнае месца насупраць Таўрычаскага палаца» на вуліцы, што ідзе да Смольнага манастыра<ref>Российский государственный архив древних актов (РГАДА). — Ф. 1239 «Кабинет». Оп. 3, ч. 111. — Д. 58327. «По прошению Гульда, садовника Таврического сада, о пожаловании ему в собственность праздного казенного места, лежащего против Таврического дворца. При деле план местности. 1804 г.»</ref>. Там збудавалі «Будынак садовага майстра», які зьбярогся да нашага часу і застаецца выдатнай памяткай дзейнасьці Ўільяма Гульда ў Санкт-Пецярбурзе.
У 1806 г. ён канчаткова вярнуўся
== Крыніцы ==
| |||