Пётар Татарыновіч: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д Bot: Migrating 1 interwiki links, now provided by Wikidata on d:Q13032109
Радок 14:
У [[1926]] г. высланы зь [[Беларусь|Беларусі]] сьвятаром ў каталіцкую парафію на [[Мазуры]] ([[Польшча]]). Вярнуўся на [[Палесьсе]] ў [[1927]] г.
 
Працаваў у [[1927]]—[[1931]]1927—1931 у [[парафія|парафіі]] [[Дамачава]], [[1932]]—[[1939]]1932—1939 у [[Столін]]е. У [[1933]] годзе — вікары навукі рэлігіі ў школах Лунінецкага дэканату. Тады ж выконвае абавязкі пробашча ў парафіяльным касьцёле уў [[Столін]]е, а ў касьцёле ў [[Церабежаў|Церабежаве]] выконвае абавязкі адміністратара.
 
Сябра Цэнтральнага камітэту [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя (1927)|Беларускай Хрысьціянскай Дэмакратыі]] ў [[1928]] годзе.
Радок 20:
Пад час душпастырскай дзейнасьці ў [[Пінская дыяцэзія|Пінскай дыяцэзіі]] далучыўся да беларускай культурна-асьветніцкай і рэлігійнай працы. Вёў казаньні на беларускай мове, дапамагаў беларускім вуніяцкім парафіям у [[Альпені]], [[Дзеляцічы|Дзяляцічах]], [[Хутары|Хутарах]] і інш. Заснаваў [[Саюз каталіцкай моладзі]] ў [[Баранавічы|Баранавічах]].
 
З [[1929]] году супрацоўнічаў ззь Беларускім Каталіцкім Выдавецтвам. Пісаў для беларускіх рэлігійных выданьняў «[[Krynica]]», «[[Хрысьціянская Думка|Chryścijanskaja Dumka]]». Друкаваўся на старонках беларускага вуніяцкага часопіса «[[Да злучэньня]]» ([[1932]]—[[1937]]). Перакладаў на беларускую мову творы дацкага паэта І. Ёргенсэна (у [[1926]] г. у Вільні выдаў яго рэлігійна-філязофскі нарыс «Прыпавесьці»). Супрацоўнічаў з вуніяцкімі сьвятарамі [[Антон Неманцэвіч|А.Неманцэвічам]] і [[Вацлаў Аношка|Вацлавам Аношкам]].
 
Вядома, што кс. Татарыновіч шмат разоў прыяджаў да беларускага пробашча ўніяцкай парафіі в. [[Альпень]] на Палесьсі [[Вацлаў Аношка|Вацлава Аношкі]], дзе дапамагаў у пастырскай дзейнасьці. Тамака ён запомніўся таксама выдатнымі беларускімі прамовамі.