Абраз Маці Божай Жыровіцкай: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д шаблён |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 5:
3ьяўленьне Жыровіцкага абраза Маці Божай на жыровіцкай зямлі папярэдзіў цуд. У 1470 г. пастушкі, якія пасьвілі ў лесе жывёлу ўбачылі аднойчы на дзікай грушцы нейкі прадмет, ад якога ва ўсе бакі разыходзіліся ясныя прамяні. Гэта быў маленькі абразок Маці Божай, які зьзяў незвычайным бляскам. Хлопчыкі забралі яго і занесьлі да свайго пана — літоўскага падскарбія Аляксандра Солтана, які загадаў пабудаваць на тым месцы драўляную сьвятыню. Слава цудоўнага абраза пачала прыцягваць да [[Жыровічы|Жыровічаў]] вялікую колькасьць набожнага люду.
У часы [[Рэфармацыя|Рэфармацыі]], якая ігнаравала Багародзіцу, культ жыровіцкага абраза амаль не пашыраўся. У 1613 г. тагачасны ўладальнік Жыровічаў, Ян Мялешка пабудаваў тут мураваную сьвятыню і кляштар і запрасіў да працы базыліянаў. Першым прыорам кляштару быў [[Язафат Кунцэвіч]]. Разьмешчаныя на мяжы Літвы, Русі і Кароны, Жыровічы маглі аб’ядноўваць вернікаў, што ўслаўлялі Маці Божую, і стваралі адну хрысьціянскую сям’ю. Шматлікія цудоўныя аздараўленьні невылечна хворых і іншыя незвычайныя цуды, якія адбываліся тут, прыцягвалі да сьвятога месца тысячныя натоўпы, таму слава мястэчка пашыралася далёка за межы краіны. Жыровічы
19 верасьня 1730 году адбылася каранацыя Жыровіцкай Іконы Багародзіцы папскімі каронамі. Гэта было сьвята Раства Багародзіцы па [[юліянскі каляндар|юліянскім календары]], а розьніца паміж календарамі юліянскім і [[Грыгарыянскі каляндар|грыгарыянскім]] складала ў XVIII стагодзьдзі 11 дзён. Папам Рымскім быў тады [[Клімэнт XII]], але рашэньне «ўзлажыць на галаву Богадзіцяці Ісуса і багародзіцы Дзевы ў Жыровіцах у царкве айцоў ордэна Сьв. Васіля, Кіеўскага дыяцэза, залатыя кароны» было прынята яшчэ ў 1726 годзе, у час пантыфікату Папы [[Бэнэдыкт XIII|Бэнэдыкта XIII]]. Княгіня [[Ганна Сангушка]] ахвяравала Маці Божай дзьве залатыя кароны, аздобленыя каштоўнымі камянямі.
|