[[Файл:Kober Queen Anna Jagiellon.jpg|міні|зьлева|170пкс200пкс|Ганна ў строі ўдавы]]
Па сьмерці Жыгімонта Аўгуста ([[1572]]) зрабілася сымбалем ягелонскай манархіі і магла прэтэндаваць на сталец [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. Рукі Ганны пачалі дамагацца францускі прынц [[Генрык Валезы]] і сын нямецкага імпэратара Эрнст, якія спадзяваліся такім чынам павялічыць свае шансышанцы заняць сталец Рэчы Паспалітай. Па абраньні каралём і вялікім князем Генрык Валезы, аднак, з Ганнай не ажаніўся і неўзабаве зьехаў у [[Францыя|Францыю]].
У час II бескаралеўя [[13 сьнежня]][[1575]] прыхільнікі [[Ягелоны|Ягелонаў]] абвясьцілі Ганну каралевай, а [[15 сьнежня]][[1575]] ейным мужам вызначылі [[Стэфан Баторы|Стэфана Баторыя]], які мусіў атрымаць сталец Рэчы Паспалітай (Ганна падтрымлівала яго абраньне<ref name="zz"/>). [[1 траўня]][[1576]] адбыўся шлюб і ўрачыстая каранацыя Ганны і Стэфана.
Па сьмерці Стэфана Баторыя ([[1586]]) паводле закону мела права ўзначаліць Рэч Паспалітую, але ня здолела атрымаць уладу, у выніку чаго пачалося новае бескаралеўе. Прапанавала абраць на сталец швэдзкага каралевіча [[Жыгімонт Ваза|Жыгімонта]], сына сваёй сястры [[Кацярына Ягелонка|Кацярыны]], што неўзабаве і ажыцьцявілася.
