Уладзімер Пічэта: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Jarash (гутаркі | унёсак)
Радок 7:
|Дата нараджэньня = [[21 кастрычніка]] [[1878]]
|Месца нараджэньня = [[Палтава]]
|Дата сьмерці = [[{{Памёр|23 чэрвеня]] [[|6|1947]]}}
|Месца сьмерці = [[Масква]]
|Грамадзянства =
Радок 22:
 
== Біяграфія ==
СкончыўУладзімер уІванавіч Пічэта нарадзіўся {{Дата ў старым стылі|[[21 кастрычніка]]|[[1878]]|9 годзекастрычніка}} у [[Палтава|Палтаве]]. Скончыў Палтаўскую гімназію. У [[1901]] годзе завяршыў навучаньне на гісторыка-філялягічным факультэце [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя М. В. Ламаносава|Маскоўскага ўнівэрсытэту]] з дыплёмам 1-й ступені. З [[1901]] па травень [[1902]] году выкладаў у сярэдніх навучальных установах [[Масква|Масквы]]. Пасьля, да [[1905]] году, працаваў ва [[Украіна|Ўкраіне]]. З [[1905]] году зноў у [[Масква|Маскве]].
 
У [[1910]] годзе здаў магістарскі іспыт і быў зацьверджаны прыват-дацэнтам [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя М. В. Ламаносава|Маскоўскага ўнівэрсытэту]]. Аднак ужо ў [[1911]] годзе пакінуў яго, пратэстуючы супраць палітыкі ўнівэрсытэцкага кіраўніцтва. У выніку [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] ў [[1917]] годзе Пічэта стаў выкладчыкам у [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя М. В. Ламаносава|МДУ]]. [[18 лютага]] [[1918]] году пасьпяхова абараніў дысэртацыю на ступень магістра расейскай гісторыі. [[19 траўня]] гэтага ж году абараніў дысэртацыю на ступень доктара расейскай гісторыі. У [[1919]] годзе быў прафэсарам Тамбоўскага і Смаленскага ўнівэрсытэтаў. У [[1921]] быў прызначаны рэктарам і прафэсарам расейскай гісторыі [[БДУ]]. Адзін са стваральнікаў [[Інстытут беларускай культуры|Інбелкульта]]. У [[1921]]—[[1925]] гадох абіраўся ў ЦВК [[БССР]]. З 1928 — чалец [[Акадэмія Навук Беларусі|АН БССР]]. У [[1930]] годзе быў арыштаваны ў [[Ленінград]]зе па сфабрыкаванай справе, пазбаўлены званьня акадэміка і сасланы на пяцігадовы тэрмін у [[Кіраў (Кіраўская вобласьць)|Вятку]]. У [[1935]] годзе справа Пічэты была перагледжана (існуе легенда, што гэтаму спрыяў прэм’ер-міністар [[Чэхаславаччына|Чэхаславаччыны]], зь якім Уладзімер Іванавіч у свой час навучаўся), і яму дазволілі жыць у [[Масква|Маскве]]. З [[1937]] году працаваў у Інстытуце гісторыі [[Акадэмія Навук СССР|АН СССР]]. У [[1946]] годзе стаў акадэмікам [[Акадэмія Навук СССР|АН СССР]].
Радок 47:
Такім чынам, па стане на [[1 кастрычніка]] [[1927]] году на чатырох факультэтах [[БДУ]] (рабочы, пэдагагічны, права і гаспадаркі, мэдыцынскі) навучалася 2672 студэнты, працавала 257 навукоўцаў, сярод іх 49 прафэсароў і 51 дацэнт. Летам [[1928]] году было прынята рашэньне аб стварэньні хіміка-тэхналягічнага факультэту. Беларусізацыя дасягнула значных посьпехаў. Так на пэдфаку у 1927 годзе 65% вучэбных гадзінаў выкладалася на [[беларуская мова|беларускай мове]], 20% — на [[расейская мова|расейскай]], 15% — на габрэйскай.
 
У [[1929]] годзе, ва ўмовах барацьбы з [[нацыянал-дэмакратызм|нацыянал-дэмакратызмам]]ам, У. І. Пічэта быў адхілены ад пасады, а праз год арыштаваны па [[справа акадэміка Платонава|справе акадэміка Платонава]].
 
== Навуковая дзейнасьць ==
Радок 78:
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1878 годзе]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Палтаве]]
[[Катэгорыя:Выпускнікі Маскоўскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]]
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя ў БССР]]
[[Катэгорыя:Беларускія гісторыкі]]
[[Катэгорыя:Акадэмікі Акадэміі навук БССР]]
[[Катэгорыя:ПамерліАкадэмікі 23АН чэрвеняСССР]]
[[Катэгорыя:Сасланыя]]
[[Катэгорыя:Памерлі 23 чэрвеня]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1947 годзе]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў Маскве]]
[[Катэгорыя:Пахаваныя на Новадзявочых могілках]]