'''Во́бласьць''' — [[адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел|адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка]] [[Беларусь|Рэспублікі Беларусь]] (раней [[БССР]]), а таксама [[Баўгарыя|Баўгарыі]], [[Казахстан]]у, [[Кыргыстан]]у, [[Расея|Расеі]], [[Таджыкістан]]у, [[Узбэкістан]]у і [[Украіна|Ўкраіны]].
Паводле Этымалягічнага слоўніка беларускай мовы [[НАН Беларусі]] слова «вобласьць» — запазычаньне з [[царкоўна-славянкая мова|царкоўна-славянкай мовы]], аднак сучаснае значэньне гэтага слова («буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка») зьяўляеецца [[сэмантыка|сэмантычнай]] калькай з [[расейская мова|расейскай]].<ref>Вобласць // {{Літаратура/ЭСБМ|2к}} С. 174</ref>
У Беларусі вобласьць зьяўляецца трэцім зьвяном адміністрацыйнага ланцугу вобласьць — [[раён]] — [[сельсавет]]. Прадстаўнічы орган — абласны Савет дэпутатаў на чале са страшынёмстаршынём Савету. Выканаўча-распарадчы — выканкам на чале са старшынём выканкаму, які зьяўляецца кіраўніком вобласьці. Існуе 6 абласьцей: [[Берасьцейская вобласьць|Берасьцейская]], [[Віцебская вобласьць|Віцебская]], [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенская]], [[Гомельская вобласьць|Гомельская]], [[Магілёўская вобласьць|Магілёўская]], [[Менская вобласьць|Менская]]. Горад [[Менск]] таксама мае статус вобласьці. Старшыня Савету абіраецца на паседжаньні адпаведнага Савету. Старшыня аблвыканкаму прызначаецца Прэзыдэнтам са згоды Савету. Пасьля двухразовай адмовы ў зацьвяржэньнізацьвярджэньні кандыдатуры старшыні выканкаму прэзыдэнт робіць прызначэньне асабіста.
У дарэвалюцыйнай Расеі вобласьці як адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі былі раўназначныя [[губэрня|губэрням]]м, але ствараліся толькі ў нацыянальных ускраінах, геаграфічна аддзеленых тэрыторыях або на землях [[Казакі|казачых войскаў]]. Кіраваньне абласьцямі адрозьнівалася ад губэрняў тым, што на іх тэрыторыі заўсёды знаходзіліся войскі, таму абласны начальнік быў адначасова главойгалавой грамадзянскага і вайсковага кіраваньня.
