Беларускі навукова-дасьледчы інстытут дакумэнтазнаўства і архіўнай справы: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д афармленьне
катэгорыя (статус дзяржаўнай архіўнай установы Рэспублікі Беларусь)
Радок 41:
|сайт = [http://www.belniidad.by/ belniidad.by]
|заўвагі =
|колішняя назва = Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства і рэтраінфармацыі (да студзеня [[1994]] г.), Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, архіаграфііархеаграфіі і архіўнай справы (да студзеня [[1996]] г.)
}}
'''БеларускіБелару́скі навукова-дасьледчыдасьле́дчы інстытутінстыту́т дакумэнтазнаўствадакумэнтазна́ўства і архіўнайархі́ўнай справыспра́вы''' — першая ў [[Беларусь|Рэспубліцы Беларусь]] навукова-дасьледчая ўстанова, якая ажыцьцяўляе навуковыя распрацоўкі ў галіне [[дакумэнтазнаўства]] і архівазнаўства. Інстытут быў заснаваны [[11 сьнежня]] [[1991]] року на базе інстытутаінстытуту гісторыка-палітычных дасьледаваньняў [[Камуністычная партыя Беларусі|кампартыікамуністычнай партыі Беларусі]]. У [[1994]] у сувязі з пашырэньнем навукова-дасьледчай дзейнасьці інстытут быў перайменаваны ў «Беларускі навукова-дасьледчы цэнтар дакумэнтазнаўства, [[Археаграфія|архіаграфііархеаграфіі]] і архіўнай справы», у [[1996]] атрымаў сучасную назву. З [[20 чэрвеня]] [[2000]] афіцыйнае найменьне «БелНДІДАС». Са сьнежня [[1999]] у інстытуце працуе [[асьпірантура]] папаводле дзьвюмдзьвюх спэцыяльнасьцямспэцыяльнасьцяў: «Дакумэнталістыка, дакумэнтазнаўства, архівазнаўства» і «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і мэтады гістарычнага дасьледаваньня»<ref>[http://www.belniidad.by/institut/istspravka История института]</ref>.
 
== Структура інстытуту ==
БелНДІДАС у сваёй дзейнасьці падпарадкоўваецца рэспубліканскаму органу кіраваньня архіўнай галіной — Дэпартамэнту па архівах і справаводзтвусправаводзтве Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь. Дырэктарам інстытуту зьяўляецца Андрэй Рыбакоў, ягоны намесьнік Сяргей Жумар. Інстытут уключае ў сябе наступныя аддзелы:
* Аддзел дакумэнтазнаўства;
* Аддзел архівазнаўства;
* Аддзел архіаграфііархеаграфіі;
* Рэдакцыйна-выдавецкі аддзел;
* Навуковая бібліятэка;
Радок 56:
== Кірункі дзейнасьці ==
Кірункі дзейнасьці БелНДІДАС наступныя:
* разьвіцьцё тэорыі дакумэнтазнаўства, архівазнаўства, археіграфііархеаграфіі і крыніцазнаўства;
* комплексны аналіз дакумэнтацыі ў органах кіраваньня і іншых арганізацыях;
* вызначэньне шляхоў скарачэньня патокаў справавых папераў, уключаючы стварэньне сыстэмы уніфікацыі дакумэнтаў;
Радок 62:
* дасьледаваньне праблем гісторыі Беларусі, яе дзяржаўнасьці і культуры;
* аналіз эканомікі архіўнай справы;
* арганізацыйнае забесьпячэньне дзейнасьці АрхіаграфічнайАрхеаграфічнай камісыікамісіі Дэпартамэнту па архівах і справаводзтвусправаводзтве Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь;
* выданьне «Беларускага архіаграфічнагаархеаграфічнага штогодніка»;
* арганізацыйнае і навуковае забесьпячэньне падрыхтоўкі навуковых кадраў вышэйшай кваліфікацыі папаводле спэцыяльнасьцяхспэцыяльнасьцяў «Дакумэнталістыка, дакумэнтазнаўства, архівазнаўства» і «Гістарыяграфія, крыніцазнаўства і мэтады гістарычнага дасьледаваньня» праз асьпірантуру<ref>[http://www.belniidad.by/institut/naprdeyatelnosti Направления деятельности]</ref>.
 
== Выдавецкая дзейнасьць ==
== Кнігі БелНДІДАС ==
Выдаў кнігі «І верш і эпас тэлеграфным радком…» А. М. Міхальчанкі, «Рассакрэчаныя архівы» (абедзьве 1993), «Расстраляныя, замучаныя, павешаныя: Аб фашысцкім генацыдзе ў Брэсце» У. П. Самовіча, «Агнём і мячом: Хроніка польскага нацыяналістычнага падполля ў Беларусі (1939—1953)» В. І. Ермаловіча і С. У. Жумара (абедзьве 1994), «Нямецка-фашысцкі генацыд на Беларусі (1941—1944)», «Бібліяграфія акупацыйных перыядычных выданняў, якія выходзілі на тэрыторыі Беларусі ў 1941—1944» С. У. Жумара, «У фонд Перамогі: патрыятычны рух працоўных Беларусі ў гады ВАВ (1941—1945 гг.)» А. Ф. Макарэвіча, «Рабочы рух у Беларусі (чэрвень 1907 — люты 1917)» Э. М. Савіцкага, «Кастрычніцкая рэвалюцыя на Беларусі: асаблівасці і вынікі» І. М. Ігнаценкі, «Дакументы Нацыянальнага архіўнага фонду Рэспублікі Беларусь у Нацыянальнай бібліятэцы і музеях сістэмы Міністэрства культуры і друку Рэспублікі Беларусь: Даведнік» (усе 1995), «Архіўная справа на Беларусі ў дакументах і матэраялахматэрыялах (1921—1995)», «Альбом формаў арганізацыйна-распарадчых дакументаў» (абедзве 1996) і іншыя.
 
== Крыніцы ==
Радок 73:
 
[[Катэгорыя:Беларуская навука]]
[[Катэгорыя:АрганізацыіБеларускія Менскунавуковыя інстытуты]]
[[Катэгорыя:Крыніцазнаўства]]
[[Катэгорыя:Дакумэнтазнаўства]]