Розьніца паміж вэрсіямі «Цмок»

Паданьні і міты пра цмокаў ёсць практычна ва ўсіх народаў сьвету. Ва ўсходняй культуры [[Далёкі Усход|Далёкага Усходу]] цмок часцейчасьцей за ўсё ахоўнік прыроды, увасабленьне яе добрых якасьцяў. У заходняй традыцыі цмок — у асноўным носьбіт зла, алегорыя вайны, разбуральнай сілы прыроды, дэманічных сіл.

Паводле [[Біблія|Бібліі]], цмок зьяўляецца вобразам [[д’ябал|д’ябла]], у кнізе [[Кніга Апакаліпсіс|Адкрыцця]] цмок спрабуе праглынуць Немаўляці, якое сімвалізуе [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]], у канцы кнігі магутны Анёл зняволіцьзьняволіць цмока, пасля чаго сканчваецца зямная гісторыя.

У працэсе гістарычнай эвалюцыі ў міфах, загаворах і казках ператварыўся ў варожы народу вобраз крылатай пачвары, якая выкрадае жанчын, бярэ паборы людзьмі, разбурае гарады. Цмок — галоўны вораг героя-волата (напр. Кацігарошак), які змагаецца з ім, перамагае і вызваляе царскую дачку (сястру). Для ўсходне-славянскіх казак, у тым ліку і беларускіх, характэрна маляўнічасцьмаляўнічасьць і гратэскавая сацыяльная завостранасцьзавостранасьць вобраза цмока.