Мікалай Кірычэнка: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 20:
 
== Жыцьцяпіс ==
Працаваў з 1962 году на аўтазаводзе. Зь сёмага кляса ў вячэрняй школе пры заводзе. Пасьля працы наведваў драматычныя гурткі. Зь сям’і вайскоўца, маці  — армянка, бацька  — украінец, таму з-за "«нетыповай зьнешнасьці"» меў праблемы пры паступленьні ў ВНУ<ref>[http://www.belgazeta.by/ru/2005_03_28/sexus/9299/ Николай КИРИЧЕНКО: «НА СЦЕНУ НУЖНО ВЫХОДИТЬ КАЖДЫЙ ВЕЧЕР»] [[Белгазета]], №12 (480) [[28 сакавіка]] [[2005]]</ref>. Скончыў [[Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут]] у [[1969]] годзе. Два гады працаваў у Брэсцкім тэатры.
 
Вядучы актор [[Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы|Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра ім. Купалы]], у якім працуе з [[1971]] году. У [[2005]]-[[2009]]  гг. — генэральны дырэктар тэатра.
 
Галоўныя ролі ў спэктаклях: «Дон Хіль — зялёныя штаны» Т. дэ Маліно, «Ажаніцца не журыцца» М.Чарота, «Дзвон - — не малітва» І. Чыгрынава, «Тры сястры» А.Чэхава, «Дзеці сонца» М.Горкага, «Крывавая Мэры» Д.Бойка, «Памінальная малітва» Г.Горына, «Гамлет» У.Шэксьпіра, «Князь Вітаўт», «Чорная панна Нясьвіжа», «Вечар», «Ядвіга» А.Дударава, «С. В.» па А.Чэхаву, «Вясельле» А.Чэхава, «Эрык XIV» А.Стрындберга, «[[Сны аб Беларусі]]», «[[Тутэйшыя (спэктакль)|Тутэйшыя]]».
 
Прызэр і ляўрэат міжнародных тэатральных і кінафэстывалеў. Зьняўся ў больш за 40 фільмах.