Паэтыка: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д выпраўленьне перанакіраваньня на шаблён |
катэгорыя |
||
Радок 12:
Пэўны ўклад у разьвіцьцё паэтыкі ўнесьлі вучоныя [[Беларусь|Беларусі]]. Яшчэ ў XVI—XVIII стст. паэтыку распрацоўвалі выкладчыкі [[Брацкія школы ў Вялікім Княстве Літоўскім|брацкіх школ]] і езуіцкіх калегіюмаў, дзе абавязкова вывучалася тэхніка вершаваньня. [[Ляўрэнці Зізані|Л. Зізані]] у кнізе «Грамматіка словенска…» (Вільня, 1596) упершыню ва ўсходніх славянаў сьцісла падаў тэорыю пабудовы [[верш]]а. Грунтуючыся на правілах антычнага вершаваньня, ён даваў тлумачэньні мэтра, [[Стапа (літаратуразнаўства)|стапы]], асноўных [[вершаваны памер|вершаваных памераў]], характару дэклямацыі, зьвярнуў увагу на [[рыфма|рыфму]] (чаго не было ў антычным вершы). [[Мялеці Сматрыцкі|М. Сматрыцкі]] («Грамматики словенския правильная синтагма». Еўе, 1618) імкнуўся перанесьці законы антычнага (мэтрычнага) вершаваньня на ўсходнеславянскую паэзію.
Найвышэйшае дасягненьне тэарэтыка-літаратурнай думкі Беларусі, Літвы і Польшчы XVII—XVIII стст. — працы (на лацінскай мове) М. К. Сарбеўскага «Пра дасканалую паэзію, або Вергілій і Гамэр» і «Курс паэтыкі», у аснову якіх ляглі лекцыі, прачытаныя аўтарам у [[Полацак|Полацку]] ў 1617—1620 гг. Сарбеўскі прыйшоў да арыгінальных высноваў пра сутнасьць літаратуры, яе
XIX стагодзьдзе не пакінула значнага сьледу ў беларускай паэтыцы. Найбольшую значнасьць маюць хіба што выказваньні [[Ян Чачот|Я. Чачота]] пра сілаба-танічны верш і [[Іван Насовіч|I. Насовіча]] пра народнае вершаваньне.
Радок 44:
* [http://feb-web.ru/feb/kps/kps-abc/ Паэтычны слоўнік Квяткоўскага]
[[Катэгорыя:
|