Асноўныя ідэі гэтага накірункукірунку [[біхівіярызм]]у сфармуляваў [[Джон Ўотсан]] у [[XIX стагодзьдзе|XIX стагодзьдзі]]. Паводле яго, псыхалёгія ня можа мець сьвядомасьць як прадмет, таму што тое, што аб'ектыўна немагчыма назіраць ці не існуе, ці недасягальна для вывучэньня. Прадметам псыхалёгіі жа зьяўляюцца паводзіны, якія разумеюцца як рэакцыя на пэўныя стымулы. У далейшым неабіхівіярысты зьмягчылі тэорыі Уотсана, дадаўшы да двухполюснай схемы жаданьні, матывы й памкненьні самаго чалавека.
=== Псыхалёгія як навука аб фактах, мэханізмах і заканамернасьцях псыхікі й сьвядомасьці ===
Радок 18:
== Месца псыхалёгіі ў навуцы ==
Сувязь псыхалёгіі з [[філязофія|філязофіяй]]й можна ўбачыць у іх агульнай гісторыі, а таксама ў пошуке адказаў на глябальныя экзыстэнцыяльныя пытаньні. Сувязь з натуральнымі навукамі бачная на прыкладзе мэдыцыны й ў прыватнасьці фізіялёгіі вышэйшай нэрвовай дзейнасьці ([[вышэйшая нэрвовая дзейнасьць|ВНД]]). Агульная праблематыка зьвязвае псыхалёгію з сацыяльнымі навукамі. Яе мэта — абагульненьне й сынтэз дасягненьняў іншых навуковых дысцыпліндысцыплінаў, аб'ектамаб’ектам вывучэньня якіх зьяўляецца чалавек.
