Алясьніцкі нарадзіўся ў сям’і [[кракаў]]скага судзьдзі. Навучаўся ў [[Сандомір]]ы, ва [[Уроцлаў|Ўроцлаве]] і ў [[Ягелонскі ўнівэрсытэт|Ягелонскім унівэрсытэце]] ў Кракаве. Пачынаючы з [[1410]] году супрацоўнічаў у канцэлярыі польскага караля [[Ягайла|УладзіславаЎладзіслава II Ягайлы]], якому Алясьніцкі ў тым жа годзе выратаваў жыцьцё ў [[Грунвальдзкая бітва|Грунвальдзкай бітве]]. З [[1423]] і да сьмерці — біскуп Кракаўскі. У пэрыяд з [[1411]] па [[1429]] год удзельнічаў у шматлікіх важных дыпламатычных місіях у якасьці [[натарыюс]]а, [[протанатарыюс]]а і [[біскуп]]а, між іншым пры двары караля [[СігізмундСыгізмунд]]а, на службе ў папы рымскага [[Ян XXIII|Яна XXIII]] і брандэнбурскага курфюрста [[Фрыдрых I|Фрыдрыха I]]. Адначасова з гэтым Алясьніцкі пераймае верхавенства ў царкоўнай іерархіі і ў колах дробнай палітычнай [[алігархія|алігархіі]], а ў часы кіраваньня караля [[Уладыслаў III Варнэньчык|УладзіславаЎладыслава III]] (1434—1444) Алясьніцкі быў па сутнасці [[рэгент]]ам Польшчы. Незадоўга да гэтага, у 1430-1432 гг., удзельнічаў у палітычных справах іншых Ягелонаў. Так, пры вялікім удзеле Алясьніцкага быў распрацаваны плян скіданьня са стальцу вялікага князя літоўскага [[Сьвідрыгайла|Сьвідрыгайлы]], калі ў 1431 г. выявілася яго нежаданьне прысягаць Ягайлу як каралю польскаму і перадпць Польшчы Валынь і Падольле.
У зьнешняй палітыцы Алясьніцкі выступаў за вяртаньне [[СілезіяСылезія|СілезііСылезіі]] да Польшчы, і спрыяў узмацненьню польска-вугорскай уніі з мэтай сумеснай барацьбы супраць [[Асманская імпэрыя|Асманскай імпэрыі]]. У [[1440]] годзе Уладзіслаў III узышоў на вугорскі трон. У [[1435]] годзе Алясьніцкі садзейнічаў падпісаньню спрыяльнага для Польшчы [[Берасьцейскі мір|Берасьцейскага міру]] ў [[Куявія|Куявіі]] з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]].
Ва ўнутранай палітыцы Алясьніцкі прытрымліваўся інтарэсаў алігархіі, магнатаў і царквы. Выступаў супраць каралеўскіх рэформ. У сваёй дыяцэзіі Зьбігнеў Алясьніцкі змагаўся зь любымі праявамі [[ерась|ерасі]], з асаблівай жорсткасьцю бароўся з [[гусізм]]ам і яго пашырэньнем у Польшчы. Пасля таго, як у [[1447]] годзе на трон узышоў кароль [[КазімірКазімер Ягелончык]], Алясьніцкі страціў палітычны ўплыў і далучыўся да апазыцыі, але неўзабаве новаабраны папа рымскі Мікалай у абмен за падтрымку Казімера дапамог апошняму у пазбаўленьні Алясьніцкага сану. У [[1444]] годзе Зьбігнеў Алясьніцкі быў абвешчаны кардыналам [[Базэльска-Фларэнтыйскім саборам|Базэльска-Фларэнтыйскім саборам]], а ў [[1449]] годзе зноў атрымаў [[кардынал]]ьскі тытул ад папы рымскага [[Мікалай V|Мікалая V]] за сваю адданасьць. Кардынал ахвотна ўсталёўваў кантакты з навукоўцамі і літаратарамі, сярод якіх былі, напрыклад, [[ІаанЯн ЛангінусЛянгінус]] і [[Енэа СільвіёСыльвіё ПікаламініПікаляміні]], з апошнім Алясніцкі рэгулярна перапісваўся.
