Станіслаў Ішора: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д абнаўленьне зьвестак |
д →Жыцьцяпіс: выпраўленьне спасылак |
||
Радок 4:
Станіслаў Ішора нарадзіўся [[12 красавіка]] [[1838]] року ў вёсцы Цэсарка [[Вількамірскі раён|Вількамірскага раёну]] Віленскага павету. Сын Станіслава Ішоры й Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў [[Вільня|Вільні]] й паступіў у [[Імпэратарская Рыма-каталіцкая духоўная акадэмія ў Санкт-Пецярбурзе|Пецярбурскую духоўную акадэмію]]. Гэта была адзіная ў [[Расейская імпэрыя|Расейскай імпэрыі]] ўстанова для навучаньня каталіцкіх ксяндзоў. Пасьля высьвячэньня ў [[1861]] року быў вікарыем у парафіі [[Жалудок]] [[Лідзкі павет|Лідзкага павету]].
Браў удзел у Нацыянальна-вызвольным паўстаньні 1863—1864 рокаў. [[8 лютага]] [[1863]] году ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касьцёле [[Маніфэст 22 студзеня|маніфэст паўстанцаў]]. Сам сьвятар пайшоў у паўстанцкі аддзел [[Людвік Нарбут|Людвіка Нарбута]]. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касьцёлу. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфэста, да чаго ён ня меў дачыненьня. Станіслава Ішору напачатку пакаралі пяцьцю гадамі катаргі. Але асабіста [[Міхаіл Мураўёў|Мураўёў-вешальнік]] замяніў пакараньне на расстрэл. Ксяндза пакаралі сьмерцю ў [[
== Ушанаваньне ==
|