Кастусь Акула: розьніца паміж вэрсіямі

Падчас нямецкай акупацыі навучаўся ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Падчас адной з паездак дадому трапіў у [[Менск]]у ў аблаву. Вучэньне перапынілася трыма месяцамі нямецкай вязьніцы і месяцам канцлягеру<ref name="nn"/>. Скончыў курсы настаўнікаў ў [[Глыбокае|Глыбокім]]<ref name="Bel">[http://www.bielarus.org/pdf/541.pdf Сьв. памяці Кастуся Акулы], [[Віталь Зайка]], [[Беларус (газэта)|Беларус]] №541</ref>.

 

 

Пасьля вайны служыў у брытанскім войску<ref name="Bel"/>. Скончыў Брытанскую афіцэрскую школу (1946) і ў чыне капрала зноў вярнуўся ў Італію<ref>[http://zbsb.org/node/1003 Памяці Кастуся Акулы], МГА «Бацькаўшчына».</ref> У [[1946]]—[[1947]] гг. жыў у [[Англія|Англіі]]. Браў удзел у стварэньні [[Згуртаваньне беларусаў у Вялікай Брытаніі|Згуртаваньня беларусаў у Вялікай Брытаніі]]. У чэрвені [[1947]] г. пераехаў у Канаду, напачатку жыў у горадзе [[Ашава]], быў адным з заснавальнікаў [[Згуртаваньне беларусаў Канады|Згуртаваньня беларусаў у Канадзе]], першым ягоным старшынём. Потым пераехаў у Таронта, належаў да ЗБК, адзін з актывістаў парафіі сьв. Кірылы Тураўскага ў Таронта, належаў да лягеру прыхільнікаў [[Рада БНР|Рады БНР]].

Заснаваў першае ў Паўночнай Амэрыцы выданьне на беларускай мове ‑ газэту «[[Беларускі Эмігрант]]» ([[1948]]‑[[1954]]), у [[1974]]‑[[1997]] гг. выдаваў часопіс «[[Зважай (часопіс, 1974)|Зважай]]».

 

 

Пасьля абвяшчэньня незалежнасьці Беларусі, у [[1992]] годзе наведаў бацькаўшчыну<ref name="nn"/>.