Брно: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Dymitr (гутаркі | унёсак)
крыніца — https://en.wikipedia.org/wiki/Brno?oldid=654701745
д →‎Гісторыя: артаграфія і (або) вікіфікацыя using AWB
Радок 59:
== Гісторыя ==
[[Файл:Brno, Město Brno, Nádražní (2).jpg|міні|250пкс|зьлева|Вуліцы Брно]]
[[Файл:Petrov (back view).JPG|міні|250пкс|Выгляд на храм сьвятогаСьвятога Пятра]]
У канцы [[12 стагодзьдзе|XII стагодзьдзя]] горад стаўся цэнтрам удзельнага княства [[Пржэмыславічы|Пржэмыславічаў]]. Гэты час горад меўназву Бржаціслаўскі град. У [[1243]] годзе места атрымала права вольнага імпэрскага гораду, а ў канцы [[13 стагодзьдзе|XIII стагодзьдзя]] Брно ператварылася ў рэзыдэнцыю маркграфаў мараўскіх. З [[14 стагодзьдзе|XIV стагодзьдзя]] пытаньні мясцовага самакіраваньня сталі вырашацца мараўскімі земскімі соймамі, якія праводзіліся ў Брно раз на два гады.
 
Падчас [[гусіцкія войны|паўстаньня гусітаў]] горад застаўся верным каралю. У [[1454]] годзе, каралём [[Ладзіслаў Постум|Ладзіславам Постумам]], з гораду былі выгнаныя ўсе [[габрэі]]. З [[1526]] па [[1918]] гады Брно належыў да дынастыі [[Габсбургі|Габсбургаў]], у гэтыя часы Брно стаў эканамічным і культурным цэнтрам Маравіі. Горад, як сталіца Маравіі, падтрымала саслоўнае паўстаньне [[1619]] году. Падчас [[Трыццацігадовая вайна|Трыццацігадовай вайны]] Брно двойчы, у [[1643]] і [[1645]] гадох, быў абложаны швэдзкім войскам. У [[1742]] годзе, як і швэды, прусы таксама ня мелі посьпеху ў аблозе гораду. У [[1777]] годзе Брно стаў цэнтрам [[біскупства]]. Горад меў важнае абарончае значэннезначэньне аж да сярэдзіны [[19 стагодзьдзе|XIX стагодзьдзя]]. У Брно існавала адна з самых вядомых турмаў [[Аўстра-Вугоршчына|Аўстра-Вугоршчыны]], якая праіснавала да [[1858]] году.
 
У [[1805]] годзе Брно падвергнулася аблозе напалеонаўскіх войскаў. Пасьля перамогі ў [[бітва пад Аўстэрліцам|бітве пад Аўстэрліцам]], [[Напалеон I Банапарт|Напалеон]] загадаў зьнішчыць фартыфікацыйныя ўмацаваньні гораду. У выніку гэтага да сёньняшніх дзён засталася толькі адна гарадзкая брама зь сямі, якія былі калісьці.