Матэматычны аналіз: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненьне |
дапаўненьне |
||
Радок 4:
== Гістарычны нарыс ==
Назва «матэматычны аналіз» — скарочанае зьмяненьне старой назвы «аналіз бясконца малых». Апошняя больш перадае зьмест дысцыпліны, але і яно скарочанае. Назва «аналіз празь бясконца малыя» характарызаваў бы прадмет больш дакладна<ref>{{Кніга|аўтар=Никольский С. М.|загаловак=Элемэнты матэматычнага аналізу|частка=|арыгінал=Элементы математического анализа|месца=Москва|выдавецтва=Наука: Гл. ред. физ.-мат. лит.|год=1989|выданьне=2-е изд., перераб. и доп|старонкі=9|isbn=5-02-013957-2}}</ref>.
Папярэднікам матэматычнага аналіза быў [[Старажытная Грэцыя|антычны]] мэтад вычэрпваньня і мэтад непадзельных. Усе тры кірункі, уключаючы аналіз, радніць агульная зыходная ідэя: раскладаньне на бясконца малыя элемэнты, прырода якіх, зрэшты, уяўлялася аўтарам ідэі даволі цьмяна. Альгебраічны падыход (вылічэньне бясконца малых) пачынае зьяўляцца ў [[Джон Ўоліс|Джона Ўоліса]], Джэймса Грэгары і Ісака Бароў. У поўнай меры новае дыфэрэнцыяльнае вылічэньне стварыў [[Ісак Ньютан|Ньютан]], які, аднак, доўгі час не публікаваў свае адкрыцьці.
Афіцыйнай датай нараджэньня дыфэрэнцыйнага вылічэньня можна лічыць травень [[1684]], калі [[Готфрыд Ляйбніц|Ляйбніц]] апублікаваў першы артыкул «Новы мэтад максымумаў і мінімумаў…»<ref>{{артыкул|аўтар=Leibniz G. W.|загаловак=Пра захаваньне геаметрыі і аналіз непадзельных і бясконцасьць|арыгінал=De geometria recondita et analysi indivisibilium atque infinitorum|спасылка=|выданьне=L.M.S|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1684|выпуск=|том=V|нумар=|старонкі=220—226}} Acta Eroditorum (1686; June), pp.
== Крыніцы ==
|