Юзэф Панятоўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
д артаграфія, вікіфікацыя using AWB
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
стыль
Радок 32:
'''Юзэф Панятоўскі''' ({{мова-pl|Józef Antoni Poniatowski}}; [[7 траўня]] [[1763]], [[Вена]] — [[19 кастрычніка]] [[1813]], [[Ляйпцыг]]) — князь і генэрал Рэчы Паспалітай, [[маршал Францыі]], пляменьнік караля [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] [[Станіслаў Аўгуст Панятоўскі|Станіслава Аўгуста Панятоўскага]].
 
[[Файл:Bellotto Colonel Piotr Koenigsfels.png|міні|Палкоўнік Пётар Кёнігсфэл дае ўрокі вярхавой язды Юзэфу Панятоўскаму]]
[[Файл:Woodville Richard Caton - Poniatowski's Last Charge at Leipzig 1912.jpg|міні|зьлева|[[Рычард Кэйтан Вудзьвіль]]. «Апошні напад Панятоўскага» ([[1812]])]]
== Біяграфія ==
Першапачаткова служыў у аўстрыйскай арміі. З [[1789]] займаўся арганізацыяй войска Рэчы Паспалітай, а падчас [[Вайна Расеі з Рэччу Паспалітай 1792 году|вайны Расеі з Рэччу Паспалітай 1792 году]] быў камандуючым корпусам польскай арміі, дзеючым на Ўкраіне. Вызначыўся ў [[Бітва пад Зяленцамі|бітве пад Зяленцамі]] — першай пераможнай бітве войска Рэчы Паспалітай з часоў [[Ян III Сабескі|Яна Сабескага]]. Перамога дала падставу для зацьвярджэньня ордэна [[Virtuti Militari]]. Першымі ўзнагароджанымі былі Юзэф Панятоўскі і [[Тадэвуш Касьцюшка]].
[[Файл:Napoleon i Poniatowski Lipsk.jpg|міні|Напалеон і Панятоўскі ў бітве пад [[Лейпцыг]]ам]]
 
Пасьля паразы Рэчы Паспалітай у вайне з Расеяй эміграваў, затым вярнуўся зноў на радзіму й служыў пад начальствам [[Тадэвуш Касьцюшка|Касьцюшкі]] ў час [[Паўстаньне 1794 году|Паўстаньня 1794 году]]. Пасьля падаўленьня паўстаньня заставаўся некаторы час у [[Варшава|Варшаве]]. Яго маёнткі былі канфіскаваныя. Адмовіўшыся ўступіць ў расейскую армію, атрымаў прадпісаньне пакінуць Польшчу й выехаў у [[Вена|Вену]].
Радок 61 ⟶ 58:
 
{{Маршалы Напалеона I}}
 
{{Накід}}
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Панятоўскі, Юзэф}}