Райніс: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
выява
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
дапаўненьне крыніца — ru:Райнис
Радок 6:
|Памер =
|Апісаньне =
|Імя пры нараджэньні = Ян(іс) ПліешкансПліекшанс
|Псэўданімы = Rainis, Jānis Jasēns Plikšis, Pēterpilietis, Petrapilietis, Bezdarbis, Jasietis, Henricus Lettus
|Дата нараджэньня = {{Нарадзіўся|11|9|1865}}
Радок 17:
|Напрамак =
|Жанр =
|Мова = [[латыская мова|латыская]]
|Мова2 =
|Дэбют =
Радок 34:
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[11 верасьня]] [[1865]] году ў сям’і арандатара маёнткаў Крыш’янаса Пліекшанса. Вучыўся ў [[Дзьвінск]]у, у нямецкай школе (цяпер Дзьвінская 6-я школа імя Райніса). У [[1884]]—[[1888]] гадах вучыўся ў [[Пецярбурскі ўнівэрсытэт|Пецярбурскім унівэрсытэце]]. У 1889—91 гг. працаваў у [[Вільня|Віленскім]] судзе. У [[1891]]—[[1895]] працаваў рэдактарам дэмакратычнай газэты «Dienas lapa» («Штодзённы лісток»). Першыя вершы апублікаваў у [[1895]] годзе.
У [[1888]] годзе скончыў [[Пецярбурскі ўнівэрсытэт]]. У 1889—91 гг. працаваў у [[Вільня|Віленскім]] судзе, рэдактарам дэмакратычнай газэты «Dienas lapa» («Штодзённы лісток»). У [[1897]] годзе за ўдзел у рэвалюцыйным руху сасланы ў [[Пскоў]], у [[1899]] — у [[Вяцкая губэрня|Вяцкую губэрню]]. Вярнуўся ў [[1903]] годзе, у [[1905]] эмігрыраваў у [[Швайцарыя|Швайцарыю]].
 
У чэрвені [[1897]] году за ўдзел у рэвалюцыйным руху быў арыштаваны, у Рыскай губэрнскай турме скончыў пераклад на латыскую мову «Фаўста». У сьнежні 1897 сасланы ў [[Пскоў]], у [[1899]] — у горад [[Слабадской]] [[Вяцкая губэрня|Вяцкай губэрні]]. Вярнуўся ў [[1903]] годзе, у [[1905]] нелегальна эміграваў у [[Швайцарыя|Швайцарыю]].
3 [[1920]] году ў [[Латвія|Латвіі]]. З [[1921]] дырэктар Нацыянальнага тэатру ў [[Рыга|Рызе]]. У 1921 годзе пры ягонай падтрымцы створаны Беларускі аддзел пры Міністэрстве асьветы Латвіі<ref name="энцык"/>. Абараняў у сейме інтарэсы [[беларусы|беларусаў]] Латвіі<ref name="энцык">{{Літаратура/БелЭн|13}} С.271</ref>. Садзейнічаў адкрыцьцю беларускіх гімназіяў у [[Дзьвінск]]у й [[Люцын]]е<ref name="энцык"/>. У лістападзе [[1926]] году наведаў [[БССР]]. У [[1926]]—[[1928|28]] міністар [[асьвета|асьветы]]. Арганізатар ([[1929]]) і першы старшыня Таварыства культурнай сувязі з народамі [[СССР]].
 
3 [[1920]] году ў [[Латвія|Латвіі]]. У 1920 годзе Райніс ад [[ЛСДРП|Латвійскай сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі]] быў абраны ў Канстытуцыйны сход Латвійскай Рэспублікі. Зьяўляўся адным з аўтараў латвійскай канстытуцыі<ref>[http://www2.la.lv/lat/latvijas_avize/jaunakaja_numura/sodien/?doc=26243 «Izstrīdētā» Latvijas Satversme — Latvijas Avīze]{{ref-lv}}</ref>. З [[1921]] дырэктар Нацыянальнага тэатру ў [[Рыга|Рызе]]. У 1921 годзе пры ягонай падтрымцы створаны Беларускі аддзел пры Міністэрстве асьветы Латвіі<ref name="энцык"/>. Абараняў у сеймесэйме інтарэсы [[беларусы|беларусаў]] Латвіі<ref name="энцык">{{Літаратура/БелЭн|13}} С.271</ref>. Садзейнічаў адкрыцьцю беларускіх гімназіяў у [[Дзьвінск]]у й [[Люцын]]е<ref name="энцык"/>. 28 лютага 1925 году першым з латыскіх дзеячоў культуры быў узнагароджаны вышэйшай узнагародай краіны — [[Ордэн Трох зорак|Ордэнам Трох зорак]] I ступені. У лістападзе [[1926]] году наведаў [[БССР]]. У [[1926]]—[[1928|28]] міністар [[асьвета|асьветы]]. Арганізатар ([[1929]]) і першы старшыня Таварыства культурнай сувязі з народамі [[СССР]].
 
Быў жанаты з латвійскай паэтэсай [[Аспазія]]й. Памёр [[12 верасьня]] [[1929]] году ў [[Юрмала|Юрмале]], пахаваны ў [[Рыга|Рызе]].
 
== Творчасьць ==