Лебедзева: розьніца паміж вэрсіямі

У [[Вялікая Паўночная вайна|Вялікую Паўночную вайну]] ([[1700]]—[[1721]]) у [[1708]] годзе празь Лебедзева праходзілі швэдзкія войскі. У [[1751]] інвэнтары зафіксавалі тут 125 сядзібаў, прытым 60 іх уладальнікаў мелі па паўвалокі (валока — 21,3 га) і трохі больш зямлі, астатнія — значна меней. Паводле інвэнтару 1762 году Лебедзева належала кашталяну [[Тадэвуш Францішак Агінскі|Тадэвушу Агінскаму]]. У мястэчку тады было 29 дымоў і 233 чалавекі. Бровар і саладоўня давалі гадавы прыбытак у 600 злотых. Існавала кузьня з майстрамі-кавалямі. Побач — пушча, багатая зьверам і інш. жыўнасьцю. Так было да канца [[XVIII стагодзьдзе|XVIII ст.]], калі ўладальнік пушчы Якуб Саковіч не прадаў яе генэралу Паўлу Равінскаму, які пачаў прамысловую высечку, што ў выніку прычынілася да зьнікненьня лесу. У [[1766]] годзе ў Лебедзеве налічвалася 20 крамак і свіранкаў<ref>Гісторыя Беларусі: У 6 т. Т. 2. Беларусь у часы Рэчы Паспалітай (А. Вабішчэвіч і інш.); рэдкал. М. Касцюк (гал. рэдактар і інш. - Мн.: Экаперспектыва, 2004. С. 206. 341 с; іл., )</ref>.