'''ТрагедыяТраге́дыя''' ({{мова-elgrc|τρᾰγῳδία|скарочана}} — казьліная [[песьня]]) — заснаваная на глыбокіх супярэчнасьцях [[драма]], якая разьвіваецца ў сутыкненьне моцных характараў, што вядзе да гібелі прынамсі яго станоўчых удзельнікаў, асуджаных разгортваньнем падзеяў на безвыходнасьць, [[пакуты]] і [[страты]]. Сьцьвярджальны [[патас]] найчасьцей увасабляецца ў [[вобраз]]е асобы зь незвычайна высакароднымі памкненьнямі. У асноўным прысьвячаецца адзіноце, адказнасьці, пакараньню за [[злачынства]], [[сэнс]]у жыцьця і высакароднаму ўчынку. Галоўныя дзейныя асобы — выключныя і высакародныя.
Зарадзілася ў [[Старажытная Грэцыя|Старажытнай Грэцыі]] з культу [[Дыяніс]]а. Вылучэньню з рэлігійнага відовішча садзейнічаў рост значэньня [[Карыфэй|карыфэя]] (начальніка) [[хор]]у сатыраў, што прывяло да строгага чаргаваньня песьняў з выразным [[апавяданьне]]м пра пакуты і прыгоды героя. Росквіту дасягнула ў 5 ст. да [[Божае Нараджэньне|Н.Х.]] ([[Сафокл]], [[Эсхіл]] і [[Эўрыпід]]). Мэтай у старажытнасьці было [[Катарсіс|ачышчэньне]] праз пакуты і [[Спагада|спагаду]]. Сынкрэтычнасьць прывяла да пазьнейшага заміраньня. На новым мастацка-выяўленчым узроўні ўзнавілася падчас [[Адраджэньне|Адраджэньня]] і [[барока]]. У сваіх творах [[ЛопэЛёпэ дэ Вэга]], [[Пэдра Кальдэрон дэ ля Барка|Пэдра Кальдэрон]], [[Крыстафэр Марла]] і [[Ўільям Шэксьпір]] стварылі шматгранныя вобразы дзейных асобаў. У межах патрабаваньняў [[клясыцызм]]у (адзінства часу і месца дзеяньня) найзнакаміцейшыя творы напісалі [[П'ер Карнэль]], [[Жан Расін]] і [[Фрыдрых Шылер]]. Ад часу стварэньня трагічных драмаў рамантыкаў ([[Джордж Байран]], [[Міхаіл Лермантаў]] і [[Віктор Юго]]) складваюцца адрозныя ад першаснай трагедыі [[жанр]]ы праз рэалістычнае абагульненьне (мяшчанская і рамантычная трагедыі, гістарычная і народная драмы, [[мэлядрама]]). Пазьней пачашчаецца спалучэньне [[Трагічнасьць|трагічнасьці]] з [[Камічнасьць|камічнасьцю]] ([[трагікамэдыя]]).
