Салідарнасьць (прафсаюз): розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д {{Халодная вайна}} |
|||
Радок 1:
{{Іншыя значэньні|Салідарнасьць}}
[[Файл:Flag of trade union solidarnosc.jpg|thumb|Лягатып і сьцяг «Салідарнасьці»: слова
'''Незалежны самакіроўны прафэсійны саюз «Салідарнасьць»''' ({{Мова-pl|Niezależny Samorządny Związek Zawodowy «Solidarność»}}, скарочана ''NSZZ Solidarność'')
== Паўстаньне руху ==
Прафсаюз паходзіць са страйкавага руху працаўнікоў улетку [[1980]]. З самага пачатку працоўны рух быў маральна падтрыманы такімі польскімі інтэлектуаламі, як [[Тадэвуш Мазавецкі]], [[Яцэк Курань]], [[Адам Міхнік]], [[Ёжэф Тышнэр]] ды іншымі прадстаўнікамі крытычна настроенай да камуністычнага рэжыму польскай [[Інтэлігенцыя|інтэлігенцыі]], а таксама [[Рыма-каталіцкая церква|каталіцкаю царквою]]. Істотная практычная падтрымка страйкавага руху таксама надышла з краінаў Захаду: [[ЗША]], [[ФРН]] ды інш.
Чыньніком вялікай хвалі маніфэстацыяў стала падвышэньне коштаў на мяса 1 ліпеня [[1980]] р. Спачатку страйкі мелі лякальны характар, але неўзабаве пашырыліся па ўсёй [[Польшча|Польшчы]]. Повадам для выбуху страйку [[14 жніўня]] на [[
Адразу быў заснаваны страйкавы камітэт на чале зь [[Лех Валэнса|Лехам Валэнсам]]. Камітэт высунуў патрабаваньне з 21 палітычных, сацыяльных і эканамічных тэзаў, дзе цэнтральным пунктам была згода камуністычнай дзяржавы з існаваньнем незалежных прафсаюзаў. Пасьля доўгіх перамоваў [[31 жніўня]] камуністычны ўрад мусіў прыняць гэтую ўмову.
«Салідарнасьць» стала першым у краінах савецкага блёку незалежным грамадзкім рухам у форме прафэсыйнага саюзу, які аб’яднаў пад лёзунгам мірных зьменаў прадстаўнікоў усіх слаёў грамадзтва. У шэрагі «Салідарнасьці» ўвайшлі амаль 10
== Рокі рэакцыі ==
Пад ціскам [[СССР]] з аднаго боку, а зь іншага
Тым ня меней, грамадзкая незадаволенасьць, якая ўзрастала цягам наступных рокаў, сіла апазыцыі і ўплыў царквы, эканамічныя праблемі і міжнародная сытуацыя змусілі ўладу да шэрагу саступак. Былі праведзеныя палавінчатыя рэформы палітычнай сыстэмы, укараняючы прынцыпы, што выкарыстоўваюцца ў дэмакратычных ладах.
Найбольш актыўныя сябры «Салідарнасьці», асабліва яе правае крыло, перайшлі да падпольных формаў барацьбы. У чэрвені [[1982]] ва [[Уроцлаў|Ўроцлаве]] паўстала падпольная палітычная арганізацыя «Салідарнасьць, што змагаецца» (сьпярша пад назваю «Ўгода салідарнасьці, што змагаецца»). Ініцыятарам стварэньня і кіраўніком арганізацыі стаў [[Корнэль Маравецкі]], дэлегат 1-га Зьезду прафсаюзу «Салідарнасьць» у Гданську (1981). У адрозьненьне ад «Салідарнасьці»
{{Накід}}
{{Халодная вайна}}
[[Катэгорыя:Грамадзкія арганізацыі Польшчы]]
|