Браніслаў Туронак: розьніца паміж вэрсіямі

|дата нараджэньня = [[{{Нарадзіўся|22 чэрвеня]] [[|6|1896]]}}

|месца нараджэньня = [[Пестуны (Мёрскі раён)|Пестуны]], [[Дзісненскі павет]], [[Расейская імпэрыя]]

|дата сьмерці = [[{{Памёр|19 верасьня]] [[|9|1938]]|гадоў=42}}

'''Бранісла́ў Туро́нак''' ([[22 чэрвеня]] [[1896]], фальварак [[Пестуны (Мёрскі раён)|Пестуны]], [[Дзісненскі павет]] — [[19 верасьня]] [[1938]], [[Дукшты]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польшча]]) — лекар, публіцыст, беларускі грамадзкі дзеяч. Бацька гісторыка [[Юры Туронак|Юрыя Туронка]].

Скончыў [[Віленскія беларускія настаўніцкія курсы (1919)]]. У той жа год паступіў у [[Віленскі ўнівэрсытэт]] на мэдыцынскі факультэт. Падчас вучобы ва ўнівэрсытэце Браніслаў Туронак далучыўся да беларускага студэнцкага руху. Увайшоў у склад першай управы [[Беларускі студэнцкі саюз|Беларускага студэнцкага саюзу]] (БСС, 1921), быў адказным сакратаром месячніка «[[Новы Шлях (Вільня)|Нашага шляху]]» ([[1922]]—[[1923]]) і «[[Крыніца (газэта)|Крыніцы]]» ([[1923]]—[[1925]]). У 1923 у складзе новай управы БСС, таксама абраны сакратаром [[Беларускае таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны|Беларускага таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны]]. Пасьля заканчэньня ўнівэрсытэту ([[1924]]) і двухгадовай практыкі Б. Туронак атрымаў дыплём доктара лекарскіх навук ([[1926]]). У жніўні [[1925]] арыштаваны польскай паліцыяй як рэдактар «Крыніцы», дзе разьмяшчаліся матэрыялы ў абарону выкарыстаньня беларускай мовы ў каталіцкім касьцёле. Два тыдні пра яго не было ніякіх вестак. Туронак мог быць вызвалены пад заклад 500 [[злоты]]х. Ксёндз Адам Станкевіч прасіў суд зьменшыць заклад, але суд павялічыў яго да 1000 злотых. Дзякуючы салідарнасьці грошы былі сабраныя, і да суду Туронак знаходзіўся на свабодзе. Б. Туронак быў пасаджаны асуджаны да 3-месячнага турэмнага зьняволеньня. У [[1927]]—[[1928]] працаваў у віленскай клініцы. Адзін са стваральнікаў і дзеячаў [[Беларускі Сялянскісялянскі Саюзсаюз|Беларускага Сялянскагасялянскага Саюзусаюзу]] і [[Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры|Беларускагаа Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]] (з [[1926]]). Кіраваў Віленскім аддзелам БІГіК да свайго выезду ў [[1928]]. У сьнежні 1928 вылучаны кандыдатам ад [[Блёк Нацыянальныхнацыянальных Меньшасьцяўменьшасьцяў|Блёку Нацыянальныхнацыянальных Меншасьцяўменшасьцяў]] на выбарах у польскі сейм, але пасольскага мандату не атрымаў. Займаўся папулярызацыяй аховы здароўя. Выступаў з артыкуламі па гэтай тэме ў газэце «Беларуская крыніца». У 1928 ягоная праца «''Гігіена ўзгадаваньня дзіцяці''» выйшла асобнай брашурай.