Вялікі тэатар Беларусі: розьніца паміж вэрсіямі

Гісторыя тэатру распачалася ў [[1920-я]] гады на сцэне [[Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы|Першага дзяржаўнага тэатра]] (БДТ–1), які меў у сваім складзе салістаў опэры, харавую і балетную групы і невялікі [[Сымфонія|сымфанічны]] аркэстар. Ужо тады ставіліся музычна-драматычныя спэктаклі, урыўкі з опэраў і балетаў, гучала народная музыка. У [[1920-я]] гады будучыя зоркі беларускага опэрнага і балетнага мастацтва навучаліся ў музычных тэхнікумах [[Менск]]у, [[Віцебск]]а, [[Гомель|Гомелю]], а таксама ў створанай у [[1930]] годзе Дзяржаўнай студыі опэры і балету, якую ўзначальваў вядомы сьпявак Антон Баначыч. За тры гады ў студыі былі падрыхтаваныя прафэсійныя артысты і пастаўлены опэры «Залаты певень», «Кармэн», «Яўген Анегін», «Царская нявеста».<ref name="teatr">{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтарысуаўтары = | дата публікацыі = | url = http://belarusopera.by/by/teatr/istoriya/g-storiya-natsiyanalnaga-akadem-chnaga-vyal-kaga-teatra-operi-baleta-respubl-k-belarus| загаловак = Гісторыя Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь| фармат = | назва праекту = вэб-старонка тэатру| выдавец = | дата = 28 кастрычніка 2012 | мова = | камэнтар = }}</ref>

Будынак, у якім месьціцца тэатар — помнік архітэктуры [[канструктывізм]]у міжваеннага пэрыяду аўтарства [[Георгі Лаўроў|Г.Лаўрова]] і [[ІосіфЁсіф Лянгбард|ІЁ.Лянгбарда]].

У час нямецкай акупацыі [[1941]]—[[1944]] гадоў тэатар быў пераўтвораны ў [[стайня|стайню]]. Інтэр’еры і ўпрыгожваньні былі разрабаваны і вывезены ў [[Нямеччына|Нямеччыну]]. Пасьля выгнаньня захопнікаў тэатар быў грунтоўна рэканструяваны, у прыватнасьці зьявіліся ярусныя [[балькон]]ы ў глядацкай залі. Пры аднаўленьні інтэр’ераў выкарыстоўваліся эскізы [[Андрэй Бэмбель|Андрэя Бэмбеля]]. [[Рэканструкцыя]] доўжылася тры гады і скончылася ў [[1948]] годзе. Навокал тэатру быў разьбіты парк, спраектаваны [[ІосіфЁсіф Лянгбард|ІЁ.Лянгбардам]].