Наталка Бабіна: розьніца паміж вэрсіямі

'''Натальля Васілеўна Бабіна''', '''Наталка Бабіна''' (нар. [[15 траўня]] [[1966]] ў в. [[Заказанка]] [[Берасьцейскі раён|Берасьцейскага раёну]])  — беларуская пісьменьніца й журналістка ўкраінскага паходжаньня.

Нарадзілася 15 траўня 1966 рокугоду ў в. [[Заказанка]] [[Берасьцейскі раён|Берасьцейскага раёну]]. Скончыла 2 клясы ў школе сялав. [[Прылукі (Берасьцейская вобласьць)|Прылукі]] (Берасьцейскі раён), потым вучыласяжыла ў школе №13 г. [[Берасьце|БерасьцяБерасьці]], дзе скончыла школу № 13. Пасьля школы вучылася на інжынэра ў Менскім палітэхнічным інстытуце. Працавала ў Берасьці інжынэрам на заводзе «Цьветатрон» (Берасьце), на заводзе імя Леніна ў ([[Менск]]у).

Працавала ў ідэйнайзаходнепалескай газэце «Збудзіньне[[Збудінне]]», потым інжынэрна — тэхнічным працаўніком у дзяржаўнай газэце «[[Звязда]]». З 1994 року супрацоўнічае зь беларускай незалежнай газэтай «[[Наша Ніва]]», з 2007 року — штатны журналіст газэты.

Замужам, мае трох дзяцей. Жыве пад Менскам у Ждановічах.

НатальляНаталка Бабіна лічыць сябе ўкраінкай, а ўкраінскую мову — мовай сваёй сям’і. Пры гэтым, спадарыня Натальля ў паўсядзённым жыцьці карыстаецца беларускай мовай, кажа, што менавіта на ёй «разважае аб розным быце, і хатнім, і працоўным, і нават творчым»<ref name=a>{{Спасылка|аўтар=Анна Северинец|url=http://www.velvet.by/articles/stil-zhizni/aksamitavaya-belarus/aksam-tavaya-belarus-abavyazak-perad-movai|загаловак=Аксамітавая Беларусь: абавязак перад мовай|выдавец=Белорусский женский портал VELVET.by}}</ref>

Творы Н.Наталкі Бабінай адрозьніваюцца цьвёрдай нацыянальнай пазыцыяй. У той жа час, яна пасьлядоўна выказваецца ў інтэрвію наконт украінскасьці Берасьцейшчыны. Н. Бабіна зьвяртае ўвагу грамадзкасьці на тое, што жыхары Берасьцейскіхберасьцейскіх ваколіцаў былі прымусова зарэгістраваныя як беларусы савецкай уладай у 1939 рокугодзе і пазьней у 1944—1945 роках гг., калі тыя землі былі ўключаныя ў склад БССР, хаця ў рэчаіснасьці заўжды былі ў большасьці ўкраінцамі<ref name=b>{{Спасылка|аўтар=Анатолій ІВЧЕНКО|url=http://nadbuhom.pl/art_1905.html|загаловак=Рідні корені натхненьня|выдавец=Над Бугом і Нарвою — український часопис Підляшшя|мова=uk}}</ref>

Н.Наталка Бабіна лічыць, што «этнічныя ўкраінцы, якія жывуць на Беларусі — гэта такі вялікі, але забыты і расейскамоўнай уладай, і беларускамоўнай культурай сусьвет. А між тым, менавіта яны, калі дазволіць ім усьвядоміць сваю нацыянальную індывідуальнасьць, могуць дапамагчы беларусу стаць беларусам. Украінцы, зь іх культурным імпэтам, унутранай свабодай, яркасьцю, гэта як раз тое, чаго не хапае ціхаму, цьмянаму беларусу, які толькі яшчэ прабіраецца да беларушчыны»<ref name=a/>.