Асманская імпэрыя: розьніца паміж вэрсіямі

'''Асманская імпэрыя, Атаманская імпэрыя''' ({{мова-tr|Osmanlı İmparatorluğu}}) — адна з найбуйнейшых і наймацнейшых дзяржаваў у [[Міжземнамор'е|Міжземнамор’і]], якая існавала з [[1299]] да [[1923]] году і займала тэрыторыю [[Малая Азія|Малай Азіі]], [[Балканы|Балканаў]], [[Чорнае мора|чарнаморскага]] [[басэйн]]у, [[Блізкі Ўсход|Блізкага]] і [[Сярэдні Ўсход|Сярэдняга Ўсходу]], а таксама [[Паўночная Афрыка|Паўночнай Афрыкі]]. З [[16 стагодзьдзе|16 стагодзьдзя]] Асманская імпэрыя стаецца выключна [[іслам]]скай дзяржавай.

У 17-м стагодзьдзі, пад уплывам зьнешніх і нутраных ворагаў, дарагіх войнаў, асабліва супраць [[Пэрсія|Пэрсіі]], [[Расейская імпэрыя|Расеі]] і [[Аўстра-Вугоршчына|Аўстра-Вугоршчыны]], пачынаецца палітычны і эканамічны спад. Нягледзечы на цяжкія абставіны імпэрыі і дагэтуль атрымоўваецца заставацца адной з найболей важных палітычных сілаў у [[Эўропа|Эўропе]] і [[Заходняя Азія|Заходняй Азіі]]. У [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайне]], далучылася да цэнтральных сілсілаў, якія ў выніку прайгралі вайну. Пасьля турэцкай вайны за незалежнасьць ([[1918]]—[[1923]]), на астатках былой імпэрыі [[29 кастрычніка]] [[1923]] ўтвараецца новая краіна — [[Турэччына|Рэспубліка Турцыя]].

Асманскі ўрад наўмысна вёў палітыку разьвіцьця такіх гарадоў як [[Бурса]], [[Эдзірне]] (Адрыянопаль) і Канстантынопаль, пасьлядоўныя Атаманскія сталіцы, у далейшым галоўныя камэрцыйныя і прамысловыя цэнтры краіны, вакол якіх фармавалася нутраная эканоміка краіны.

Адным з посьпехаў сацыяльнай структуры Асманскай імпэрыі было адзінства, якое існавала сярод шматнацыянальнасьці насельніцтва, праз арганізацыю названую, як [[мілет]]. Мілеты ўяўлялі сабой рэгілійныя групы, якім дазвалялі ўстаёлўваць уласныя адміністрацыйныя ўстановы, паводле Асманскага кіраваньня. Таксама дазвалялася захоўваць уласныя рэлігійныя законы, традыцыі і мову, пад агульнай абаронай султана. Такім чынам мілеты паслужылі ключом да даўгавечнасьці імпэрыі. Ужо ў часы панаваньня [[Мэхмэд II|Мэхмэда II]], шырокія правы атрымалі [[фанарыёты]] і [[габрэі]]. У выніку, адносна высокая ступень недапушчэня этнічных розьніц, была адной зь яе самых вялікіх сілсілаў у аб’яднаньні новых вобласьцей, але гэтая неасымілюючая палітыка стала слабасьцю, пасьля павышэньня [[нацыяналізм]]у ў народаў, якія апынуліся ў складзе Асманскай імпэрыі.

{| cellpadding=2 style="background:transparent;"

|1906||20,884,000<ref name="Kabadayı">M. Kabadayı, [http://www.iisg.nl/research/labourcollab/turkey.pdf Inventory for the Ottoman Empire / Turkish Republic 1500—2000]</ref> ||