Ігнат Даніловіч: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) д кірылічная «с» |
||
Радок 22:
== Жыцьцяпіс ==
Сын [[беларусы|беларускага]]<ref name="ehb">[[Вячаслаў Чамярыцкі]]. Даніловіч Ігнат Мікалаевіч // {{Літаратура/ЭГБ|3к}} С. 205.</ref> ўніяцкага сьвятара Мікалая Даніловіча<ref>{{Спасылка|аўтар = |прозьвішча = |імя = |аўтарlink = |
Служыў сакратаром пры губэрнатары Беластоцкай вобласьці, прызначаным [[Напалеон I Банапарт|Напалеонам]]. З [[1814]] року выкладаў у Віленскім унівэрсытэце мясцовае права.
Радок 32:
[[Файл:Ihnat Daniłovič. Ігнат Даніловіч (1831).jpg|міні|Ігнат Даніловіч. [[Ксаверы Ян Канеўскі|К. Я. Канеўскі]], [[1831]]]]
У [[1830]] року І. Даніловіч быў запрошаны [[Міхаіл Сьпяранскі|Міхаілам Сьпяранскім]] у II аддзяленьне
У [[1835]] року І. Даніловіч был прызначаны прафэсарам крымінальнага права ў зноўку адчынены [[Кіеўскі ўнівэрсытэт Сьвятога Ўладзімера]]. Ён быў першым [[дэкан]]ам юрыдычнага факультэту і, акрамя крымінальнага права, чытаў лекцыі мясцовых законаў, адначасна працуючы над падрыхтоўкай выданьня першага Літоўскага Статуту. Ня маючы на гэта ўласных сродкаў, І. Даніловіч марна зьвяртаўся па дапамогу да археаграфічнай камісіі, паказваючы на значэньне гэтага помніка. З Кіева ён прыслаў у II аддзяленьне «Агляд гістарычных зьвестак пра стан зводу мясцовых законаў Заходніх губэрняў» (перавыдадзены Пецярбурскім унівэрсытэтам у 1910 року), які зьмяшчаў гісторыю крыніцаў літоўска-польскага права і паслугаваў уводзінамі да Заходняга зводу.
Радок 43:
[[Файл:Ignacy Danilowicz Skarbiec Diplomatow.jpg|міні|«Skarbiec dyplomatów papieskich, cesarskich, królewskich, książęcych…». [[Вільня]], [[1860]]]]
Працы прыхільніка натуральнага права І. Даніловіча адлюстроўваюць ідэі францускіх асьветнікаў [[XVIII стагодзьдзе|XVIII стагодзьдзя]]. Ён высока цаніў дасягненьні [[Француская рэвалюцыя|францускай рэвалюцыі]] (аб’яднаньне тэрыторыі дзяржавы, вызваленьне сьвецкай улады ад падпарадкаваньня царкве, разбурэньне ўлады фэўдалізму, абвяшчэньне роўнасьці ўсіх перад законам). Навуковец быў супраць умяшальніцтва законадаўцы ў свабоду думкі, выступаў супраць прыгоннага права, выказваўся за грамадзянскі шлюб і раўнапраўе сужэнцаў, крытыкаваў непарыўнасьць царкоўнага шлюбу<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = Вансявичюс| імя = С. А.| аўтарlink = |
Працы І. Даніловіча па літоўскім заканадаўстве
Радок 52:
Пра начытанасьць І. Даніловіча ў замежнай літаратуры можна меркаваць з нататкі, падрыхтаванай ім у [[1818]] року на просьбу князя [[Адам Юры Чартарыйскі|Чартарыйскага]] з параўнаньнем кодэксу Напалеона з польскім правам. Яе выдаў [[Аляксандар Краўсгар]] пад назвай «Kodeks Napoleona w porównaniu z prawami polskiem i litewskiem» (Warszawa, [[1905]]).
У [[1826]] року Ігнат Даніловіч выдаў «Statut Kazimierza IV», у [[1827]] — «Latopisiec Litwy i Kronika ruska» (летапіс, цікавы як крыніца
Артыкул І. Даніловіча «Пра літоўскія летапісы» (у «Журнале Министерства народного просвещения», 1840, № 11) да пачатку [[XX стагодзьдзе|XX стагодзьдзя]] заставаўся карысным дапаможнікам па гістарычнай бібліяграфіі Вялікага Княства Літоўскага. Разам з князем [[Дзьмітры Абаленскі|Дз. Абаленскім]] ён выдаў «Книгу посольскую метрики Великого княжества Литовского» (Масква, 1843). Акрамя таго, апублікаваў «Исторический взгляд на древнее образование городов славянских до XIII стол.» (у «Сборн. общ. ист. и древн. росс.», IV, 1841) і іншыя працы.
|