Аб’яднанае Балтыйскае герцагства: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д выпраўленьне перанакіраваньня на шаблён
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
д →‎Гісторыя: артаграфія, вікіфікацыя using AWB
Радок 76:
Нямецкае камандаваньне Ўсходняга фронту ([[Обэр-Ост]]) прадугледжвала аб’яднаць гэтыя самаабвешчаныя ўтварэньні ў буфэрнае «вялікае герцагства Лівонскае», злучанае асабістай уніяй з прускай каронай. Стаўка пры гэтым рабілася на садзейнічаньне нямецкага насельніцтва Прыбалтыкі (астзэйскіх немцаў) і антыбальшавіцкіх узброеных фарміраваньняў на чале з [[Павал Бэрмонт-Авалаў|Бэрмонт-Авалавым]].
 
Увосень [[1918]] нямецкі імпэратар пасьля шматмесячных ваганьняў прызнаў незалежнасьць прыбалтыйскага герцагства. На гэтым этапе меркавалася, што фармальным кіраўніком «аб’яднанага герцагства» са сталіцай у Рызе стане [[Адольф Фрыдрых Мэкленбург-Швэрынскі]], але накшталт іншых нямецкіх квазідзяржаўных утварэньняў Балтыя увальеццаўвальецца ў склад фэдэратыўнае Нямецкае імпэрыі.
 
У кастрычніку 1918 райсканцлер [[Максыміліян Бадэнскі]] аддаў распараджэньне аб перадачы кіраваньня Прыбалтыкай ад вайскоўцаў у рукі грамадзянскага ўраду. На час адсутнасьці герцага ўладныя паўнамоцтвы павінна была ажыцьцяўляць утвораная ў лістападзе рэгенцкая рада, у склад якой ўвайшліувайшлі чатыры немцы, тры эстонцы й тры латышы. Узначальваў савет барон [[Адольф Канстантын Якаб Піляр фон Пільхаў-Аўдэрн]].
 
=== Скасаваньне ===