Францішкане: розьніца паміж вэрсіямі

▲'''Францішкане''' — манахі [[каталіцтва|каталіцкага]] жабрацкага ордэна (не маглі мець уласнасьці, сталага жыльля, павінны былі жыць жабрацтвам), створанага ў [[Італія|Італіі]] ў [[1209]] і названага імем заснавальніка [[Францішак з Асізі|Францішка Азіскага]] (1182—1226). Францішканцы былі вандроўнымі манахамі, паходзілі зь беднага насельніцтва і прапаведвалі [[аскетызм]]. Актыўна процістаялі [[Рэфармацыя|рэфармацыйнаму руху]], удзельнічалі ў [[інквізыцыя|інквізыцыі]], вялі шырокую місіянэрскую дзейнасьць, выкладалі ў школах і на катэдрах унівэрсытэтаў.

▲Каля [[1237]] зьявіліся ў [[Польшча|Польшчы]], адкуль пазьней як місіянэры праніклі на [[Беларусь]]. У час княжаньня [[Гедымін]]а ([[1316]]—[[1341]]) францішканцы пабудавалі свае касьцёлы ў [[Наваградак|Наваградку]] і [[Вільня|Вільні]]. Шырокую дзейнасьць на Беларусі вялі ў XVII ст. Кляштары францішканцаў існавалі ў Вільні, [[Гальшаны|Гальшанах]], [[Горадня|Горадні]], [[Дзісна|Дзісьне]], [[Драгічын]]е, [[Ашмяны|Ашмянах]], [[Івянец|Івянцы]], [[Лукомаль|Лукомлі]], [[Менск]]у, [[Наваградак|Наваградку]], [[Паставы|Паставах]], [[Пінск]]у, [[Полацак|Полацку]], [[Празарокі|Празароках]], [[Ворша|Воршы]], [[Сянно|Сяньне]] і інш. Касьцёлы і кляштары францішканцаў — выдатныя помнікі архітэктуры. Пасьля інкарпарацыі Беларусі да Расеі ўплыў францішканцаў пачаў слабець, у сярэдзіне ХІХ ст. іх кляштары зачынены. Цяпер ордэн дзейнічае ў многіх краінах сьвету, у тым ліку і на Беларусі, налічвае каля 50 тыс. чальцоў.