Сярод палянізмаў выдзяляюцца грамадзка-палітычныя тэрміны («''айчына''», «''братэрства''»), вайсковыя («''моц''», «''палкоўнік''»), бытавыя словы («''пярсьцёнак''», «''сукенка''»), прастамоўныя («''быдла''», «''лямант''»). Праз польскую мову ў беларускую прыйшла значная колькасьць словаў зь іншых моваў ([[лацінская мова|лац]]. «''колер''», [[нямецкая мова|ням]]. «''карэта''»)<ref name="энцык"/>.
[[Лексыка|Лексыцы]] польскага паходжаньня ў сучаснаесучаснай беларускаебеларускай мове ўласьцівыя спалучэньні '''ен''' ('''эн'''), '''ён''' ('''он'''), '''ан''' на месцы насавых галосных '''ę''' '''ą''' («''парэнчы''», «''маёнтак''», «''вандроўка''»); -'''дл'''- («''кавадла''», «''страшыдла''»); -'''лу'''- паміж зычнымі («слуп», «тлусты»); суфіксы -'''іск-а''' («''вятрыска''»); -'''унак''' («''пакунак''»); -'''ізн-а''' («''бялізна''»); цьвёрдае вымаўленьне зычных перад галоснымі '''е''' ('''э'''): «''бэз''», «''пэўны''»; '''я''' ('''а''') на месцы ўсходне-славянскіх '''е''' ('''э'''): «''жалязка''», «''бляск''»; гук '''ц''' (на месцы '''ч'''): «''цудоўны''» ({{мова-ru|чудесныя}}), «''цурацца''» ({{мова-ru|чуждаться}})<ref name="энцык"/>.
