Касута: розьніца паміж вэрсіямі

Першая пісьмовая згадка пра вёску Касута датавана [[1499]] годам. Дакумэнты сьведчаць, што ў канцы ХV стагодьдзястагодзьдзя гэта паселішча было маёнткам-замкам [[Ураднік|ўраднікаў]] [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]], спачатку — княгіні Ядвігі Гальшанскай, а з [[1518]] году ім валодаў [[Кашталяны віленскія|віленскі кашталян]] [[Станіслаў Кезгайла (сын Яна)|Станіслаў Кезгайла]] і яго сыны. Ужо тады тут налічвалася 206 сялянскіх двароў. Ёсьць зьвесткі, што на працягу XVI — пачатку XVII стагодзьдзяў Касута належала вядомаму беларускаму роду [[Сапегі|Сапегаў]]. У 1638 годзе новы ўладальнік панскага маёнтка Савасьцян Сьвяцкі пабудаваў тут праваслаўную царкву УваскрэсеньняЎваскрэсеньня Хрыстова, неўзабаве вакол яе ўтварыўся і праваслаўны манастыр. Амаль адначасова ў Касуце ўзьнікае ўніяцкі кляштар, ва ўлоньне якога неўзабаве пераходзіць і мясцовае праваслаўнае брацтва разам са сваімі храмамі. Падчас казацка-сялянскай вайны 1648—1651 гадоў замак быў разбураны, але пасьля адноўлены. Яго гаспадарамі на працягу ХVIII — XIX стагодьдзяўстагодзьдзяў былі шляхецкія роды Любанскіх, Пьяншенскіх, Крываблоцкіх, Пузіных, Ромэраў, Сулістроўскіх, Туканаў, Вітгенштэйнаў.

У 1973 годзе пры напаўненьні вадой Вялейскага вадасховішча затапіла большую частку Касуты. Цяпер тут жыве каля дзясятка сялянаў. У апошнія гады ў вёсцы зьявілася некалькі дзесяткаўдзясяткаў [[лецішча]]ў.