Уладзімер Юрэвіч: розьніца паміж вэрсіямі

'''Уладзімер Юрэвіч''' (нар. [[9 ліпеня]] (22 ліпеня паводле [[Грэгарыянскі каляндар|новага стылю]]) [[1916]], в.Дуброва, [[Смалявіцкі раён]], [[Менская губэрня]], [[Расейская імпэрыя]]) — [[беларусы|беларускі]] пісьменьнік і [[Літаратуразнаўства|літаратуразнаўца]].<ref name="elm">Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі. Т. 5. — Мн., БелСЭ, 1987. — Артыкул «Юрэвіч Уладзімір». — C. 673—674.</ref>

Нарадзіўся ў сям'ісям’і настаўнікаў. Скончыў Менскі індустрыяльна-пэдагагічны тэхнікум ([[1934]]) і будаўнічы факультэт [[Беларускі нацыянальны тэхнічны ўнівэрсытэт|Беларускага політэхнічнага інстытуту]] ([[1941]]). Адначасова вучыўся завочна на філялагічнымфілялягічным факультэце [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт|Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту]] ([[1939]]—[[1941]]). На працягу больш чым двух дзесяцігодзьдзяў ([[1932]]—[[1954]]) працаваў на [[Першы Нацыянальны канал Беларускага радыё|Беларускім радыё]] дыктарам, загадчыкам аддзела літаратурна-драматычнага вяшчаньня ([[1948]]—[[1951]]) і галоўным рэдактарам мастацкага радыёвяшчаннярадыёвяшчаньня ([[1952]]—[[1954]]). <ref name="slounik">{{Спасылка | аўтар ''Курсіўны тэкст''= | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = |url = http://slounik.org/81480.html| загаловак = Уладзімір Юрэвіч| фармат = | назва праекту = Электронная энцыклапедыя Slounik.org| выдавец = | дата = 26 траўня 2012 году | мова = | камэнтар = }}</ref> У гады [[Вялікая Айчынная вайна|вайны]] працаваў у [[Масква|Маскве]] на радыёстанцыі «Савецкая Беларусь». З [[1954]] па [[1959]] год — уласны карэспандэнт «Литературной газеты» па [[БССР]]. З [[1959]] па [[1970]] год працаваў у часопісе «Маладосьць». У [[1970]]—[[1972]] гадох — дырэктар [[Дзяржаўны літаратурны музэй Янкі Купалы|Літаратурнага музэю Янкі Купалы]]. З [[1972]] па [[1974]] год працаваў палітычным аглядальнікам на [[Нацыянальная дзяржаўная тэлерадыёкампанія Рэспублікі Беларусь|Беларускім тэлебачаньні]]. З [[1974]] па [[1979]] год — у часопісе «Коммунист Белоруссии». З [[1979]] па [[1985]] год працаваў літаратурным кансультантам Саюзу пісьменьнікаў [[БССР]].<ref name="elm"/> З [[1985]] году — адказны сакратар Камітэта па Дзяржаўных прэміях БССР. Сябра Саюзу пісьменьнікаў [[СССР]] з [[1953]] году.<ref name="slounik"/>

Літаратурную дзейнасцьдзейнасьць пачаў у [[1942]] годзе з публіцыстычных і літаратуразнаўчых выступленьняў на радыё.<ref name="slounik"/> Друкаваўся з [[1949]] году. Аўтар зборнікаў апавяданьняў для дзяцей, дасьледваньняў сучаснае беларускае прозы, мастацкае публіцыстыкі, пытаньняў мовы літаратурных твораў.<ref name="elm"/> На Беларускім радыё распачаў у [[1963]] годзе штомесячную перадачу для школьнікаў — радыёклубрадыёклюб «Жывое слова», нязьменным старшынём якога зьяўляецца.<ref name="slounik"/>

Па мацярынскай лініі — унук [[Мікалай Турчановіч|Мікалая Турчановіча]], настаўніка, які вучыў [[Янка Купала|Янку Купалу]] зімою [[1897]]—[[1898]] гадоў у [[Бяларучы|Бяларуцкім]] народным вучылішчы. Пра Я.Купалу ведаў ад родных, найперш ад маці, з маленства. Асабіста знаёмы ззь Я.Купалам з [[1934]] году. Сустракаліся найчасьцей на Беларускім радыё. Бываў у Я.Купалы дома. Апошняе спатканьне адбылося пад час падрыхтоўкі перадачы да 60-годзьдзя Я.Купалы на радыёстанцыі «Савецкая Беларусь» за два дні да трагічнай сьмерці паэта. Сустрэча адбылася ў тым жа гатэлі «Масква», дзе Я.Купала загінуў. Аўтар успамінаў пра Я.Купалу «Жывое Купалава слова» (у зборніку «Такі ён быў», [[1975]]). Аўтар артыкулаў пра жыцьцё і творчасьць Я.Купалы. Пра паасобныя эпізоды з жыцьця Я.Купалы напісаў апавяданьні «Ясеў куфэрак» і «Нараджэньне верша». Складальнік зборніку выбранай лірыкі Я.Купалы «Гусьляр» (на расейскай мове, [[1972]]), кніжкаў-малюткаў твораў Я.Купалы ([[1972]], [[1982]]).<ref name="enc">Янка Купала: Энцыкл. даведнік. — Мн., БелСЭ, 1986. — Артыкул «Юрэвічы». — C. 689.</ref>