Нэаготыка: розьніца паміж вэрсіямі

Першыя спробы выкарыстоўваць элементы готыкі ва ўпрыгожваньні будынкаў ды інтэр'ераў (такія спробы абазначаюць асобным тэрмінам ''псэўдаготыка'') зьявіліся ў сярэдзіне [[18 стагодзьдзе|18 стагодзьдзя]] ў [[Англія|Англіі]]. Ідэі ўласна нэаготыкі — сапраўднага адраджэньня гатычнай архітэктуры — набываюць папулярнасьць толькі пачынаючы зь сярэдзіны [[19 стагодзьдзе|19 стагодзьдзя]] і зьвязаныя зь імёнамі ангельцаў [[Аўгустус П'юджын|Аўгустуса П'юджына]] і [[Джон Роскін|Джона Роскіна]] і француза [[Эжэн Віале-лё-Дзюк|Эжэна Віале-лё-Дзюка]]. Тым ня менш працягвалі стварацца і псэўдагатычныя будынкі. Тэрміны «псэўдаготыка» і «нэаготыка» нярэдка зьмешваюць і нават ўжываюць узаемазамяняльна, хоць гэта і недакладна. У прыватнасьці, многія будынкі ў Беларусі, якія часта называюць нэагатычнымі, дакладней аднесьці да псэўдаготыкі (напрыклад, [[касьцёл Ўзьдзьвіжаньня Сьвятога Крыжа ў Менску]]<ref name="dziar">Гл. напр. Дзярновіч Алег, «Кальварыйскія могілкі ў Менску», Наша Ніва, 1998.</ref>)