Вітэзслаў Новак: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Legobot (гутаркі | унёсак)
д Bot: Migrating 18 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q347611 (translate me)
д {{Бібліяінфармацыя}}
Радок 1:
[[Файл:Page The music of Bohemia 49.png|справа]]
{{Бяз карткі|Музыка}}
'''ВітэзслаўВі́тэзслаў НовакНо́вак''' ({{мова-cs|Vítězslav Novák}}, імя пры нараджэнні ''Віктар''; [[5 сьнежня]] [[1870]], [[Камяніцы над Ліпай]]  — [[18 ліпеня]] [[1949]], [[Скуцеч]])  — чэскі кампазытар, піяніст і музычны пэдагог.
 
== Біяграфія ==
Віктар Новак нарадзіўся ў сям’і лекара. Бацька музыканта сьпяваў у хоры, маці грала на піяніна. Пасьля сьмерці бацькі сям’я пераехала ў [[Індржыхаў-Градзец]], дзе малады Новак скончыў гімназію, упершыню выступаў перад публікай як піяніст, злажыў першыя песьні і фартэпіянныя п’есы. У [[1889]] годзе паступіў на юрыдычны факультэт [[Карлаў унівэрсытэт|Праскага ўнівэрсытэту]] і адначасова ў [[Праская кансэрваторыя|Праскую кансэрваторыю]], дзе яго галоўным настаўнікам па кампазыцыі быў [[Антанін Дворжак]]; як піяніст Новак вучыўся ў Ёзэфа Іранэка, сярод іншых яго пэдагогаў былі таксама [[Карэл Штэкер]] (контрапункт) і [[Карэл Кнітль]] (гармонія). У гэты пэрыяд Новак зьмяніў сваё імя на славянскае Вітэзслаў. Пакінуўшы ўнівэрсытэт, каб засяродзіцца на занятках музыкай, Новак атрымаў кансэрваторскі дыплём у [[1893]] годзе. Па рэкамэндацыі [[Ёганэс Брамс|Ёганэса Брамса]] ў бэрлінскім выдавецтве Зімрока пачалі публікавацца сачыненьні Новака. З [[1896]] году Новак інтэнсіўна займаўся зьбіраньнем чэскага музычнага фальклёру.
 
У [[1901]]—[[1917]] годах нефармальнае кола музыкаў і іншых творчых асоб, якія зьбіраліся ў хаце Новака і атрымаў назву «Подскальскай філярмоніі» ({{мова-cs|Podskalská filharmonie}}), стаў адным з галоўных цэнтраў фармаваньня чэскага мадэрнізму. У гэтае кола ўваходзілі, у прыватнасьці, [[Ёзэф Сук]] і [[Вацлаў Таліх]]. У той жа час у [[1909]]—[[1920]]  гг. Новак выкладаў у Праскай кансэрваторыі, дзе сярод яго вучняў былі [[Яраслаў Кржычка]], [[Отакар Ерэміяш]], [[Карэл Ірак|Карэл Баляслаў Ірак]], [[Алаіс Габана]], [[Ільля Гурнік]] і многія іншыя чэскія музыкі; у Новака таксама вучыўся ўкраінскі кампазытар [[Мікалай Калеса]].
 
У міжваенны пэрыяд Новак стаў адным з кіраўнікоў [[Праская кансэрваторыя|Праскай кансэрваторыі]], у [[1919]]—[[1922]] і [[1927]]—[[1928]] гадах займаў пасаду рэктара, быў старшынём музычнага аддзяленьня Чэскай акадэміі навук і мастацтва. Падчас нямецкай акупацыі [[Чэхаславаччына|Чэхаславаччыны]] ўдзельнічаў у арганізацыі канцэртаў, у якіх выконвалася чэская нацыянальная музыка. У пасьляваенныя гады напісаў вялізныя мэмуары «Пра сябе і іншых» ({{мова-cs|O sobě a jiných}}).
Радок 17 ⟶ 18:
* '''Фартэпіяна''': варыяцыі на тэму Шумана ([[1893]]), Za soumraku ([[1896]]), Písně zimních nocí ([[1903]]), Exotikon ([[1911]]) , Sonáta Eroica ([[1900]]), Pan ([[1910]])
* '''Песьні''': Jarní nálady ([[1900]]), Melancholie ([[1901]]), Údolí nového království ([[1903]]), Melancholické písně o lásce (1906), Erotikon ([[1912]]), Síla a vzdor ([[1916]]—[[1917]]), Domov ([[1941]]), Jihočeské motivy ([[1947]])
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Новак, Вітэзслаў}}
 
{{Ізаляваны артыкул|сіраціна1клястэр6}}
{{Бібліяінфармацыя}}
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Новак, Вітэзслаў}}
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 5 сьнежня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1870 годзе]]