Джонатан Сўіфт: розьніца паміж вэрсіямі

| Імя = Джанатан Сўіфт

| Арыгінал імя = [[ангельская мова{{Мова-en||англ.]]скарочана}} Jonathan Swift

| ЖанчынаПартрэт = Jonathan Swift by Francis Bindon.jpg

|Памер Партрэт = Jonathan Swift by Francis Bindon.jpg

|Апісаньне Памер = =

|Жанр Прэміі =

|Дэбют Палічка =

|Значныя Сайттворы = =

'''ДжанатанДжа́натан Сўіфт''' ({{мова-en|Jonathan Swift}}; [[30 лістапада]] [[1667]], [[Дублін]], Ірляндыя — [[19 кастрычніка]] [[1745]], [[Дублін]]) — [[Ангельшчына|англа]]-[[Ірляндыя|ірляндзкі]] пісьменьнік-сатырык, публіцыст, паэт і грамадзкі дзеяч. Найболей вядомы як аўтар [[тэтралёгія|тэтралёгіі]] «[[Падарожжы Гулівэра]]», у якой дасьціпна высьмеяў чалавечыя і грамадзкія заганы. Жыў у Дубліне (Ірляндыя), дзе служыў дэканам (плябанам) [[Сабор Сьвятога Патрыка (Дублін)|сабора Сьвятога Патрыка]]. Нягледзячы на сваё ангельскае паходжаньне, Сўіфт энэргічна абараняў правы простых ірляндцаў і зь іхняга боку заслужыў шчырую павагу.

Асноўнай крыніцай зьвестак пра сям’ю Сўіфта і яго раньнія гады зьяўляецца «Аўтабіяграфічны фрагмэнт», які быў напісаны Сўіфтам у [[1731]] годзе і ахоплівае падзеі да [[1700]] годагоду. Там паведамляецца, што ў гады [[Ангельская рэвалюцыя|грамадзянскай вайны]] сям’я дзеда Сўіфта перасялілася з Кэнтэрбэры ў Ірляндыю.

Сўіфт нарадзіўся ў [[Ірляндыя|ірляндзкім]] горадзе [[Дублін]] у беднай [[Пратэстантызм|пратэстанцкай]] сям’і. Бацька, мелкідробны судовы чыноўнік<ref>Джонатан Свифт. Путешествия Гулливера и др. Указ. соч. — 2003. — С. 5.</ref>, памёр, калі сын яшчэ не нарадзіўся, пакіуўшы сям’ю (жонку, дачку і сына) у бядотным стане. ПагэтамуТаму выхаваньнем хлопчыка займаўся дзядзька Годвін, з маці Джонатан амаль не сустракаўся. Пасьля школы ён паступіў у [[Трыніці-коледж (Дублін)|Трыніці-коледж]] [[Дублінскі ўнівэрсытэт|Дублінскага ўнівэрсытэту]] ([[1682]]), які скончыў у [[1686]] годзе. У выніку навучэньня Сўіфт атрымаў ступень бакаляўра і пажыцьцёвае скептычнае стаўленьне да навуковых мудрагелістасьцяў.

У сувязі з грамадзянскай вайной, якая пачалася ў Ірляндыі пасьля зьвяржэньня караля [[Якаб II (кароль Ангельшчыны)|Якаба II]] ([[1688]]), Сўіфт зьехаў у Ангельшчыну, дзе прабыў 2 гады. Там ён служыў сакратаром у сына знаёмага сваёй маці (паводле іншых зьвестак, яе дальняга сваяка) — заможнага адстаўнога дыплямата Ўіяльма Тэмпла ([[ангельская мова{{Мова-en|англ.]] ''Sir William Temple''|скарочана}}). У маёнтку Тэмпла Сўіфт упершыню сустрэўся з Эстар Джонсан (1681—1728), дачкой служанкі, якая заўчасна згубіла бацьку. Эстар тады было ўсяго 8 год; Сўіфт стаў яе сябрам і настаўнікам.

У [[1690]] ён вярнуўся ў Ірляндыю, хоць пазьней неаднаразова наведваў Тэмпла. Дзеля працаўладкаваньня Тэмпл уручыў яму характарыстыку-рэкамэндацыю, у якой адзначаліся добрае веданьне лацінскай і грэцкай моваў, знаёмства з францускай і выдатныя літаратурныя здольнасьці. Тэмпл, сам знакаміты [[эсэ]]іст, здолеў ацаніць незвычайны літаратурны талент свайго сакратара. Ён прапанаваў яму сваю бібліятэку і сяброўскую дапамогу ў жыцейскіх справах; наўзамен Сўіфт дапамагаў Тэмплу ў падрыхтоўцы яго шматлікіх мэмуараў. Менавіта ў гэтыя гады Сўіфт пачынае літаратурную творчасьць, спачатку ў якасьці паэта. Зацемім, што ўплывовага Тэмпла наведвалі шматлікія самавітыя госьці, уключаючы караля [[Вільгельм III Аранскі|Вільгельма III]], і назіраньне за іхнімі гутаркамі дало неацэнімынеацэнны матэрыял будучаму вялікаму сатырыку.

У [[1692]] годзе Сўіфт атрымаў званьне магістра ў [[Оксфард]]зе, а ў [[1694]] годзе прыняў духоўны сан [[англіканства|англіканскае]] царквы. Ён быў прызначаны сьвятаром у ірляндзкае паселішча Кілрут ([[ангельская мова{{Мова-en|англ.]] ''Kilroot''|скарочана}}). Аднак хутка Сўіфт, па яго ўласных словах<ref>Муравьёв В. Джонатан Свифт. Указ. соч. — С. 10.</ref>, «стаміўшыся сваімі абавязкамі за некалькі месяцаў», вярнуўся на службу да Тэмпла. У 1696—1699 гадох піша сатырычныя аповесьці-прытчы «[[Казка бочкі]]» і «Бітва кнігаў» (апублікаваныя ў [[1704]] годзе), а таксама некалькі паэмаў.

У студзені [[1699]] годагоду памёр яго заступнік, Ўільям Тэмпл. Ён быў аднім з тых нешматлікіх знаёмых Сўіфта, пра якога нават гэты зьедлівы сатырык пісаў толькі добрыя словы. Сўіфт займаецца пошукамі новае пасады, зьвяртаецца да лёнданскіх вяльможаў. Доўгі час пошукі ня мелі посьпехапосьпеху, але затое літаратар шчыльна пазнаёміўся з прыдворнымі норавамі. Зрэшты, у [[1700]] годзе ён прызначаны службоўцам (прэбэндарыям) [[Сабор Сьвятога Патрыка (Дублін)|сабора Сьвятога Патрыка ў Дубліне]]. У гэты пэрыяд ён публікуе некалькі ананімных памфлетаў. Сучасьнікі адразу зацемілі асаблівасьці сатырычнага стылю Сўіфта: яркасьць, безкампраміснасьцьбескампраміснасьць, адсутнасьць прамога казаньня — аўтар іранічна апісвае падзеі, пакідаючы вывады на меркаваньне чытача.

[[Катэгорыя:Ірляндзкія літаратары|Сўіфт, Джанатан]]

[[Катэгорыя:Ангельскія літаратары|Сўіфт, Джанатан]]

[[Катэгорыя:Ірляндзкія паэты|Сўіфт, Джанатан]]

[[Катэгорыя:Ангельскія паэты|Сўіфт, Джанатан]]