Падчас несанкцыянаванага ўладамі пахаваньня патрыярха Ўладзімера (УПЦ КП) на Сафіеўскай плошчы ў цэнтры Кіева, якое перарасло ў масавы мітынг 18 ліпеня таго жа году, УНА — УНСО абараняла пахавальную працэсію і дэманстрантаў ад украінскага спецпрызна.
ПравядзённыяПраведзеныя арганізацыяй акцыі прывялі да таго, што [[6 верасьня]] [[1995]] мін’юст Украіны зьняў УНА — УНСО з рэгістрацыі. Пасьля гэтага УНА — УНСО перайшла на нелегальнае становішча. Нелегальны перыяд УНА — УНСО доўжыўся ледзь болей двух гадоў. 20 ліпеня 1996 мінуў Устаноўчы з’езд УНА — УНСО (да гэтага партыйныя з’езды зваліся сэсіямі), на якім была прынятая новая праграма. Гэта павінна было паказаць украінскім уладам, што УНА — УНСО годная перарэгістрацыі. Аднак толькі 29 верасня 1997 году ўкраінскі мін’юст зарэгістраваў гэтую партыю зноў. Парлямэнцкія выбары 1998 году абгарнуліся для УНА — УНСО поўным правалам. За партыю падалі свае галасы толькі 105.977 выбарнікаў. Гэта азначала 0,37% падтрымкі (24-ае месца з 30). Бо і па аднамандатных акругах УНА — УНСО ні аднаго месца ў Вярхоўнай радзе не атрымала, яе парлямэнцкая дзейнасьць на гэтым скончылася.
У 1999 годзе УНСО адправіла свой апошні добраахвотніцкі кантынгент, гэтым разам у [[Косава]] для падтрымкі сэрбаў супраць альбанцаў. На чарговым партыйным з’ездзе, які прайшоў у тым жа годзе, новым старшынёй партыі быў абраны Андрэй Шкіль.
