Мікалай Кузьміч: розьніца паміж вэрсіямі

Паводле словаў Мікалая Кузьміча нарадзіўся ён у заходнепалескай вёсцы [[Вулька]] [[Драгічынскі раён|Драгічынскага раёну]] [[Берасьцейская вобласьць|Берасьцейскай вобласьці]] у беднай сялянскай сям’і. (Паводле іншых зьвестак месцам нараджэньня мастака зьяўляецца в. [[Патрыкі]], [[Кобрынскі раён|Кобрынскага раёну]]<ref>[http://www.brl.by/pechatnye-izdaniya-biblioteki/573-mikalaj-pyatrovich-kyzmich-chalavek-stagoddzya Мікалай Пятровіч Кузьміч: Чалавек стагоддзя. Біябібліяграфічны паказальнік / УК «Абласная бібліятэка імя М. Горкага»; складальнікі: Т. С. Філіпава, В. А. Гарбачэўская. — Брэст: Паліграфіка, 2011. С. 5.]</ref>). Ягоны дзед Нічыпар быў вядомым на ўсю ваколіцу кавалём, які да таго ж імкнуўся ўпрыгожваць свае вырабы. Як сьцьвярджае Мікола Кузьміч, «хутчэй за ўсё, менавіта ад дзеда ў мяне прага да прыгожага і да працы з мэталем у прыватнасьці».<ref>Сяргей Галоўка. Мікалай Кузьміч: «Я быў звычайным савецкім атэістам» / Беларуская думка, № 10, 2011. С. 78.</ref>

Пасьля завяршэньня службы на флёце вярнуўся ў данскую станіцу, аднак бацьку ўжо не застаў –— ён памёр, так і ня здолеўшы зьдзейсьніць сваю мару –— вярнуцца на радзіму ў Беларусь. Дзякуючы атрыманай падчас службы ў арміі рабочай спэцыяльнасьці гэтую мару зьдзейсьніў Мікола Кузьміч і разам з маці і двума сёстрамі змог вырвацца з калгасу, атрымаць пашпарты і вярнуцца на радзіму ў в. Вульку.

Жаданьне рэалізацыірэалізаваць сябе ў творчасьці прывяло Міколу Кузьміча ў [[Берасьце]], дзе яго прыняла цётка. Яна дапамагла яму ўладкавацца ў драматычны тэатар памочнікам мастака. Праз год ён перайшоў працаваць мастаком-пастаноўшчыкам на Берасьцейскае абласное тэлебачаньне. Але ў хуткім часе ён пакінуў Берасьце і пераехаў [[Кобрын]], дзе ў гарадзкім Доме культуры была свабодная стаўка мастака. У Кобрыні адначасова з афармленьнем плякатаў ды афіш і працай у мясцовай выяўленчай студыі працягваў адукоўвацца ў вячэрняй школе.<ref>Сяргей Галоўка. Мікалай Кузьміч: «Я быў звычайным савецкім атэістам» / Беларуская думка, № 10, 2011. С. 78.</ref> Пасьля яе заканчэньня атрымаў атэстат аб сярэдняй адукацыі, які і адкрыў дарогу для атрыманьня прафэсійнай мастацкай адукацыі.

Спэцыяльную адукацыю атрымаў у Менскай мастацкай вучэльні імя А. Глебава ў 1982 ггодзе. З 1978-га неаднаразова спрабаваў паступіць у мастацкую вучэльню імя А. Глебава, але трапіў толькі ў 28-гадовым узросьце. Скончыў вучылішчавучэльню ў 33 гады.<ref>[http://www.tribune.by/?p=3821 Лявон Валасюк. Гармонія духу і майстэрства / Народная трыбуна, 17.12.2010.]</ref>

Пасьля быў разьмеркаваны на працу на Берасьцейскі мастацкі камбінат, дзе з 1984 годзегоду распачаў сваю творчую дзейнасьць. У 1987-ым стаў сябрам Саюзу мастакоў. У гэты час мастак удасканальваў сваю эмальерную тэхніку, удзельнічаў ва ўсерасейскіх і міжнародных выстаўках у Маскве і Менску, на сымпозіюмах у Юрмале (Латвія), Паланзе (Літва), Ла-Каруньі (ГіпаніяГішпанія), Кобургу (Германія).

У 2013 годзе вядомы берасьцейскі майстар-эмальер Мікалай Кузьміч па спэцыяльнай замове вырабіў 50 памятных бронзавых мэдалёў у гонар 450-годзьдзя Берасьцейскай Бібліі.<ref>[http://vb.by/article.php?topic=5&article=20611 Барыс Паўлоўскі. Брэсцкай Бібліі 450 гадоў. А колькі Брэсту? / Вечерний Брест, 30.05.2013.]</ref>

Працы Мікалая Кузьміча знайшлі пачэснае месца ў музеях, галерэях, прыватных калекцыях у шэрагу краінаў Эўропы і Амэрыкі. Галоўныя яго творчыя дасягненьні — копія Крыжа сьв. Эўфрасіньні Полацкай і стаўратэка для яго, а таксама рака для мошчаў сьв. Эўфрасіньні Полацкай. Сярод іншых прац мастака вызначаюцца дэкаратыўныя кампазіцыі «Блакітныя мары», «КупаллеКупальле», «Слуцкія паясы», «Памяць», «Прастора і час» і іншыя.

Мікалай Кузьміч з 1992 па 1997 гг. на працягу пяці гадоў працаваў над узнаўленьнем страчанай нацыянальнай каштоўнасьці беларусаў Крыжа сьв. Эўфрасіньні Полацкай. 30 чэрвеня 1997 году мітрапаліт Філарэт уклаў ва ўзноўлены крыж-стаўратэку часьцінкі крыві Хрыстовай, дрэва Пачэснага і Жыцьцядайнага Крыжа Гасподняга, каменя ад Магілы Гасподняй і каменя ад ТруныМагілы Найсьвяцейшай Багародзіцы, часьцінкі сьвятых мошчаў. У 1997 г. праца над узнаўленьнем крыжа была завершана. Крыж, створаны Міколам Кузьмічом паводле ўзору Крыжа сьв. Эўфрасіньні Полацкай, быў асьвячаны і ўстаноўленыпакладзены ў Полацкім Спаса-Эўфрасіньнеўскім манастыры. Сёньня гэты крыж стаў нацыянальнай хрысьціянскай сьвятыняй беларускага народу.