Андрэй Мрый: розьніца паміж вэрсіямі

Зноў арыштаваны [[2 чэрвеня]] [[1940]] году. Асуджаны (празь дзесяць дзён) на 5 гадоў пазбаўленьня волі. Пакараньне адбываў у Карагандзе, у [[Валагодзкая вобласьць|Валагодзкай]] і [[Мурманская вобласьць|Мурманскай]] абласьцях. У ссылцы працягваў літаратурную дзейнасьць, напісаў раман зь лягернага жыцьця «Жывы дом». [[1 сакавіка]] [[1943]] году мэдычнай камісіяй прызнаны інвалідам і адпраўлены паміраць дамоў. Памёр у Мурманская вобласьці. Паводле некаторых зьвестак забіты рэцыдывістамі ў цягніку. Рэабілітаваны [[6 студзеня]] [[1961]].

 

[[File:Zap sams samas.jpg|thumb|left|180пкс|Запіскі Самсона Самасуя, выданьне 1953, Мюнхэн]]

Публікаваўся з [[1924]] году. Са сваякамі стварыў у Краснапольлі тэатар; выдаваў рукапісны часопіс «Пралеска». Зьбіраў народную лексыку, дасылаў яе ў Слоўнікавую камісію [[Інбелкульт]]у. У [[жнівень|жніўні]] 1926 году выехаў у [[Менск]], дзе на прапанову [[Зьмітрок Бядуля|Зьмітрака Бядулі]] стаў супрацоўнікам часопісу «[[Наш край]]», потым інспэктарам Цэнтральнага бюро краязнаўства [[БССР]]. З [[1933]] году стыльрэдактар у газэце «[[Зьвязда]]». Сябра літаратурнага аб’яднаньня «[[Узвышша]]» (з [[1929]] году; друкаваўся ў аднайменным часопісе з [[1927]] году).

 

 

== Творы ==