Чарнагорская мова: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →Статус |
|||
Радок 37:
== Статус ==
На думку шэрагу дасьледчыкаў, моўная сытуацыя зьяўляецца адным з
Згодна з вынікамі перапісу насельніцтва ў [[1991]] годзе, большасьць жыхароў Чарнагорыі — 510 320 чал ці 82,97% насельніцтва, пазначыла сябе як носьбітаў тагачаснай афіцыйнай мовы — [[сэрбскахарвацкая мова|сэрбскахарвацкай]]; падобныя зьвесткі былі атрыманыя таксама і па перапісе [[1981]] году. Між тым, паводле вынікаў перапісу [[1909]] большасьць насельніцтва (95%) тагачаснага [[Княства Чарнагорыя]] ўказала ў якасьці сваёй роднай мовы [[сэрбская мова|сэрбскую]]. Паводле Канстытуцыі Чарнагорыі [[1992]] году, афіцыйнай мовай рэспублікі, якая на той момант уваходзіла ў склад Дзяржаўнага зьвязу [[Сэрбія і Чарнагорыя|Сэрбіі і Чарнагорыі]], абвяшчалася сэрбская мова іекаўскай формы.
Радок 50:
[[File:Serbo croatian languages2006 02.png|thumb|250px|Блакітны колер — тэрыторыя, дзе большасьць насельніцтва адзначыла ў якасьці сваёй роднай мовы чарнагорскую падчас перапісу насельніцтва ў 2003 г.]]
У [[2004]] годзе Ўрад Чарнагорыі зацьвердзіў зьмены, згодна зь якімі назва школьнага прадмэту «Сэрбская мова» зьмянялася на «Родная мова (сэрбская, чарнагорская, басьнійская, харвацкая)», што было зроблена з мэтай падтрымкі моўнае разнастайнасьці краіны і грамадзянаў, якія лічаць сябе носьбітамі іншых моваў, апрача сэрбскай<ref>[http://www.voanews.com/Serbian/archive/2004-03/a-2004-03-26-9-1.cfm Slobodan Backović potpisao odluku o preimenovanju srpskog u maternji jezik], ''Voice of America''</ref>. Гэта, аднак, прывяло да забастовак настаўнікаў і адмовы часткі бацькоў пасылаць сваіх дзяцей у школы<ref>[http://arhiva.glas-javnosti.rs/arhiva/2004/09/17/srpski/D04091602.shtml "Počelo otpuštanje profesora srpskog"], Glas Javnosti</ref> ў местах [[Нікшыч]], [[Падгорыца]], [[Бэранэ]], [[Плеўля]] і [[
== Дыскусія ==
| |||