Ангельская мова: розьніца паміж вэрсіямі

|Краіны ўжываньня = [[Злучаныя Штаты Амэрыкі|ЗША]], [[Вялікабрытанія|Вялікабрытаніі]], [[Канада|Канадзе]], [[Аўстралія|Аўстраліі]] і іншых краінах

Старажытнаангельская мова ​​пазьней мела яшчэ дзьве хвалі трансфармацыі, зьвязаных з уварваньнем на тэрыторыю Ангельшчыны захопнікаў. Першай хваляй было пашырэньне паўночна-нямецкай мовы праз тое, што [[Гальвдан Рагнарсан]] і [[Івар Бяскосткавы]] пачалі заваёву й калянізацыю паўночнай часткі Брытанскіх астравоў у [[8 стагодзьдзе|VIII]] і [[9 стагодзьдзе|IX стагодзьдзях]], утварыўшы ў канчатковым рахунку вобласьць, вядомую як [[ДанелагДанэлаг]]. Другой хваляй было ўварваньне ў краіну ў [[11 стагодзьдзе|XI стагодзьдзі]] раманамоўных заваёўнікаў, то бок [[нарманы|нарманаў]]. Гэта былі нашчадкі [[вікінгі|вікінгаў]], якія да таго часу засвоілі й цалкам перайшлі на [[старажытнафранцуская мова|старажытнафранцускую мову]]. Нарманы шырока выкарыстоўвалі гэтую мову ў Ангельшчыне, асабліва ў сфэры дзяржаўнага кіраваньня й судовай справы, што забясьпечыла ангельскую мову вялікім плястам старажытнафранцускіх словаў. Пашырэньне выкарыстаньня лексыкі скандынаўскіх і нармандзкіх словаў спрасьціла граматыку й ператварыла ангельскую мову ў больш адкрытую да запазычаньняў.