Заходнеславянскія мовы: розьніца паміж вэрсіямі

* Зьмены ў групах ''tort'', ''tert'', ''tolt'', ''telt''. У мовах лехіцкае ды лужыцкае падгрупаў дадзеныя групы зьмяніліся на ''trot'', ''tret'', ''tlot'', ''tlet'': напрыклад, польск. ''złoto'', ''brzeg'', ''mleć'', в.-луж. ''złoto'', ''brjóh'', ''mlěć'' ({{мова-be|золата, бераг, малоць}}), у чэска-славацкіх на ''trat'', ''trět'', ''tlat'', ''tlět'' як у паўднёваславянскіх: напрыклад, чэск. ''zlato'', ''břeh'', ''mlít'', славацк. ''zlato'', ''breh'', ''mliet’''. Адсутнасьць мэтатэзы ў спалучэньні ''trot'' у кашубскай (напр., ''warta'') і палабскай (напр., ''vórtǎ'') зьяўляецца адной з адрозьненьняў між заходнімі і ўсходнімі лехіцкімі мовамі. Шырока прадстаўленыя ў кашубскай [[тапанімія|тапаніміцы]] немэтатэзаваныя спалучэньні ''tort'' на цяперашні час захоўваюцца ў асноўным у паўночнакашубскім дыялекце. Адзначалася адсутнасьць мэтатэзы ў дадзеным спалучэньні і ў сярэднебаўгарскіх помніках.

* Захваньне ў мовах лехіцкае падгрупы насавых галосных, што разьвіліся з праславянскіх ''ę'', ''ǫ'': напр., польск. ''ręka'' (але ''rączka''), ''ciężki'' (але ''ciąża''), пры гэтым польскія насавыя галосныя ў беларускай мове (шырэй — ва ўсходнеславянскіх мовах) звычайна адпавядаюць гуку ''я'' (радзей — ''у''). У чэска-славацкай і лужыцкай падгрупе праславянскія ''ę'', ''ǫ'' зьмяніліся ў ''u'', ''ä'', якія пазьней далі разнастайныя рэфлексы (чэск. ''ruka'', ''maso'', ''těžký''); славацк. ''ruka'', ''mäso'', ''t’ažký''; в.-луж. ''ruka'', ''mjaso'', ''ćežki'' ({{мова-be|рука, мяса, цяжкі}}).

 

== Глядзіце таксама ==