Тамаш (апостал): розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленьне, артаграфія
этымалёгія слова
Радок 25:
|падзьвіжніцтва =
}}
'''Тамаш'''({{lang-el|Θωμάς}}, {{lang-la|Thomas}}),'''Юда Тамаш''' ('''''Іуда Фама'''''), '''Дзідзім''' — адзін з [[12 апосталаў|12 вялікіх апосталаў]]. Мянушка «Тамаш» (''Te’oma'') значыць «блізьнюк» [[Арамэйскія мовы|па-арамэйску]]. Дзідзім — пераклад гэтай мянушкі на грэцкую. Паводле паданьня Тамаш быў зьнешне падобны на Ісуса. Паходзіў з [[Галілея|Галілеі]] й быў рыбаком. Тамаш самааддана служыў [[Ісус Хрыстос|Ісусу Хрысту]], хоць і не заўсёды разумеў сэнс ягоных словаў, але шчыра выказваў сваю гатоўнасьць памерці за свайго настаўніка. Калі Ісус Хрыстос, як падаецца ў [[Біблія|Бібліі]], пасьля свайго расьпяцьця на крыжы ўваскрэс і ў адсутнасьць Тамаша паказаўся іншым апосталам, якія паведамілі пра гэта Тамашу, то апошні не паверыў ім і заявіў, што пераканаецца толькі тады, калі сам убачыць на яго руках раны ад [[цьвік]]оў і памацае іх сваімі пальцамі. Адсюль і пайшло выслоўе: ''няверуючы Фама'' (''няверны Тамаш'').<ref>[http://slounik.org/211949.html Этымалагічны слоўнік фразеалагізмаў на slounik.org]</ref><ref name="СкТв">Скарына Ф.: Творы… С. 179.</ref>
 
Паводле паданьня, заснавальнік хрысьціянства ў [[Індыя|Індыі]]. Прапаведуючы ў горадзе Мэліяпор, разьмешчаным на ўсходнім беразе паўвострава Індастан, апостал Тамаш быў абвінавачаны адным паганскім жрацом, які забіў свайго сына, у сьмерці юнака. Натоўп схапіў сьвятога Тамаша, як забойцу, і патрабаваў пакараньня. Апостал Тамаш папрасіў дазволіць яму пагаварыць з забітым. Па малітве апостала юнак ажыў і засьведчыў аб тым, што забойства зьдзейсьніў ягоны бацька.<ref>[http://pravoslavie.name/index.php?article=download/saints/Oct/06/life01&format=html&page=4 Житие и страдание святого апостола Фомы] {{ref-ru}}</ref> Пасьля пропаведзі Эвангельля Тамаш прыняў пакутніцкую сьмерць у індыйскім горадзе Маліпура — быў праткнуты пяцьцю дзідамі. Нягледзячы на паданьне, шэраг сучасных гісторыкаў лічыць, што хрысьціянства ў Індыю прывёз ня ён, а [[Тамаш Канскі]] ў [[4 стагодзьдзе|IV стагодзьдзі]].<ref>K.S. Latourette, ''A History of the Expansion of Christianity,'' 7 vols., London, 1940-49</ref><ref>Edward Gibbon, ''The Decline and Fall of the Roman Empire,'' London, 1957</ref><ref>Koenraad Elst, ''Negationism in India: Concealing the Record of Islam,'' New Delhi, 1992,</ref><ref>T.R. Vedantham, «St. Thomas Legend» in the ''South Madras News,'' Madras, 1987</ref><ref>Ishwar Sharan, ''The Myth of Saint Thomas and the Mylapore Shiva Temple,'' New Delhi, 1995</ref>