Мовазнаўства: розьніца паміж вэрсіямі

'''Мовазна́ўства''', '''Лінгві́стыка'''  — навука аб натуральнай чалавецкай мове наогул ды аб усіх мовах свету як аб яе прыватных прадстаўніках.

Часам па найбольш агульным аб'екцеаб’екце вывучэньня мовазнаўства падзяляюць на ўнутранае ды зьнешняе. '''Унутранае мовазнаўства''' вывучае, у першую чаргу, структуру пляна выражэньня і пляна зьместу, і менш цікавіцца экстралінгвістычнымі (пазамоўнымі) зьявамі, зьвязанымі з моўнымі знакамі, а '''зьнешняе мовазнаўства''' дасьледуе сувязь лінгвістычных і экстралінгвістычных зьяў. Зрэшты, падзел на ўнутраную і зьнешнюю лінгвістыку досыць умоўнае.

* [[фанэтыка]] ды [[фаналёгія]] арыентаваныя на гукавы ўзровень мовы. Прадмет [[фанэтыка|фанэтыкі]]  — гукі мовы ва ўсёй іх разнастайнасьці, а іменна акустычныя (фізычныя) ды артыкуляцыйныя (фізіялягічныя) адметнасьці тых ці іншых гукаў. [[Фаналёгія]] вывучае гукі з функцыянальнага ды сыстэмнага пункту гледжаньня. Прадметам [[Фаналёгія|фаналёгіі]] зьяўляюцца сэгмэнтныя [[фанэма|фанэмы]] і/ці фаналягічныя дыферэнцыйныя прыкметы, радзей [[склад]]ы ці [[сілябэма|сілябэмы]] (напрыклад, у [[тыбэцкая мова|тыбэцкай мове]]), а таксама супрасэгмэнтны ўзровень ([[націск]], [[інтанацыя]], [[тон]] і  г. д.).

* [[граматыка]] - — разьдзел мовазнаўства, які дасьледуе марфэмы, морфы, марфалягічныя часткі словаў і іх спалучэньні. У граматыцы вылучаюць два вялікія падразьдзелы  — гэта

* [[марфалёгія]] і яе падразьдзелы  — [[словаўтварэньне]] і [[словазьмяненьне]] ды

* [[лексікалёгія]], якая дасьледуе "«моцную сэмантыку"» слоў

{{CommonsCommonscat|Category:Linguistics|выгляд=міні}}