Рыфма: розьніца паміж вэрсіямі

== Функцыі рыфмы ==

Рыфма выконвае ў вершаваным творы вельмі важныя функцыі. Як паўтор сугуччаў яна ўваходзіць у сыстэму гукавой арганізацыі вершаванай мовы і мае, такім чынам, фанічнае значэньне. Інструмэнтоўка верша ў многім залежыць ад колькасьці рыфмаў, багацьця гукавых супадзеньняў у словах, частаты разьмяшчэньня рыфмаў у [[верш]]ы. Рыфма адыгрывае ў вершаваным творы і значную інтанацыйную ролю. У прыватнасьці, яна садзейнічае (асабліва пры сынтаксічным пераносе) узьнікненьню лягічнага націску на слове, што стаіць у рыфме. Дзякуючы рыфме часам ствараецца эфэкт акцэнтна-інтанацыйнай незвычайнасьці (рыфмы ламаныя, рознанаціскныя, або няроўнаскладовыя, састаўныя). Велізарная роля належыць рыфме ў рытмічнай арганізацыі верша. Адна з найгалоўнейшых яе функцый, як заўважыў [[Максім Багдановіч|М. Багдановіч]], — «падкрэсьліваць форму мэтра, абводзячы цьвёрдым контурам яго граніцы». Рыфам зьяўляецца своеасаблівым сыгналам аб

 

Рыфма выконвае таксама і кампазыцыйную функцыю. Яна ня толькі разьдзяляе вершаваныя радкі, але і спалучае іх у страфічныя комплексы, аддзяляючы іх затым адзін ад другога, што ўплывае на [[архітэктоніка|архітэктоніку]] твора. Унутраная рыфма ў адрозьненьне ад канцавой зьвязвае не радкі, а паўрадкоўі, аднак адыгрывае тую ж рытмічную і кампазыцыйную ролю. Дзякуючы свайму месцу ў вершарадзе (канец радка, перад міжрадковай паўзай) рыфма падкрэсьлівае, інтанацыйна вылучае пэўныя словы-паняцьці. Апрача таго, яна асацыятыўна зьвязвае асобныя словы, падкрэсьліваючы іх сэмантычную блізкасьць або, наадварот, аддаленасьць. На